De onderbroek onder de zwembroek is tegenwoordig hip. Maar wel onhygiënisch, vinden ze in sommige zwembaden. Daarom wordt het her en der verboden. Vandaag was (het overigens door GroenLinks "geregeerde") Menterwolde aan de beurt om de voorpagina van het Dagblad van het Noorden te halen. “Zwemverbod voor Björn Borg-onderbroek”, luidde de kop.
“Haha”, zei mijn zoon (14), die de jongerencultuur van tegenwoordig beter volgt dan ik. “Waarom eigenlijk alleen Björn Borg? Er kunnen allerlei onderbroeken onder de zwembroek, tot aan de HEMA-onderbroek toe. Dat is gewoon cool, daar snappen die ouwe lullen niks van.”
Grijze bestuurders bemoeien zich weer eens met de jeugdcultuur, maar missen daarbij de juiste snaar. Op mijn middelbare school aan het begin van de jaren zeventig werd ik “omwille van de hygiëne” aangesproken op mijn lange haren. Dat vond ik lullig, want ze waren helemaal niet smerig. Niet lang daarvoor had de paus de bikini immoreel genoemd. En in 1956 gaf de burgemeester van Gouda schoorvoetend toestemming tot vertoning van Bill Haley’s film Rock around the clock, maar dan wel zonder geluid. Over begrip voor jeugdcultuur gesproken.
De jongeren moeten zelf maar bepalen wat ze aandoen. Eltjo heeft mijn zegen. Hij is met zijn Calvin Klein-onderbroek (zelfs in Menterwolde nog niet verboden!) naar het zwembad in Breede na eerst op de foto te zijn gegaan in het "zwembad" van de buren.
Erik de Graaf
donderdag 31 juli 2008
woensdag 30 juli 2008
Vakantie
De vakantie zit er weer op. Veel cultuur genoten in Toscane, goed uitgerust en ter afsluiting van de vakantiepret nog wat sportieve dagen in de Alpen. Het wereldnieuws sijpelde maar mondjesmaat door tot onze camping bij Florence. Alleen op die dinsdagochtend wist Guido van een tent verder al vroeg te melden dat Karadzic was gearresteerd.
Gisteren weer thuis gekomen. Op de bank liggen ongelezen kranten te wachten op nauwkeuriger bestudering. Alles op zijn tijd. Eerst nog even bijkomen en nagenieten. Nog half waan ik me op het paadje langs de dikke middeleeuwse stadsmuur van San Gimignano. “Ik woon daar, aan die kant van het dorp”, vertelde de gepensioneerde Italiaan in de schaduw van de muur. “En elke dag loop ik hier voor een capuchino naar mijn bar aan de andere kant van het dorp”. Dat leek me ook wel wat. Althans, voor een poosje.
Erik de Graaf
Gisteren weer thuis gekomen. Op de bank liggen ongelezen kranten te wachten op nauwkeuriger bestudering. Alles op zijn tijd. Eerst nog even bijkomen en nagenieten. Nog half waan ik me op het paadje langs de dikke middeleeuwse stadsmuur van San Gimignano. “Ik woon daar, aan die kant van het dorp”, vertelde de gepensioneerde Italiaan in de schaduw van de muur. “En elke dag loop ik hier voor een capuchino naar mijn bar aan de andere kant van het dorp”. Dat leek me ook wel wat. Althans, voor een poosje.
Erik de Graaf