De communicatie van Arriva

In verband met een stroomstoring was vanmiddag geen treinverkeer mogelijk tussen Groningen en Sauwerd. Er zouden bussen worden ingezet.

Stroomstoringen zijn altijd vervelend, maar meestal kan niemand er iets aan doen. Als het niet te vaak gebeurd pikken de mensen het ook wel. De storing van vandaag legde het treinverkeer tussen de stad en Roodeschool en Delfzijl een aantal uren lam. Bij de bushaltes stonden veel mensen op het beloofde vervangend vervoer te wachten. En te mopperen, want van de zeven afgesproken bussen waren er nog maar drie gekomen. Sommige passagiers stonden al twee uur te wachten. Er was erg veel ergernis over het gebrek aan communicatie van Arriva. Opnieuw.

Na twintig minuten (althans voor mij!) kwam er een bus. Opluchting onder de wachtenden. Ze hadden blijkbaar toch nog een werkwillige buschauffeur gevonden voor vervangend treinverkeer. Het was zo’n extra lange bus. Om veel passagiers te vervoeren, dachten we. Er stapte één vrouw met kinderwagen uit. Daarna gingen de deuren weer snel dicht en vertrok de bus naar de remise. Luid gemor onder de wachtenden. Tijdens het wachten komen de verhalen van de wachtenden over Arriva los. Vaak rijden de treinen te laat, soms helemaal niet, urenlang moet je soms wachten. En vooral: de onbehoorlijke wijze van communicatie. Er komt geen enkele eenduidige mededeling van het Arriva-personeel.

Om tien voor drie haalde de Arriva-medewerkster een stoel voor een oude vrouw. “Ik zal hem vooraan zetten" zegt ze, "dan kunt u als eerste in de bus.” Ondertussen stroomde de halteplaats leeg. Onder het motto “als de vervoersmaatschappij geen mededelingen doet moet je zelf op onderzoek uit” hoopten veel mensen dat de eerste trein eerder zou rijden dan dat er een bus zou komen. En dat was het geval. Om 15 uur vertrok mijn trein. Uiteindelijk was ik gelukkig maar een half uur later thuis dan gepland. Hopelijk heeft Arriva die vrouw op de stoel bij de bushalte nog gewaarschuwd, maar ik vrees van niet.

Erik de Graaf