Baggeren in het broedseizoen

Om de paar jaar moet de vaargeul van de kleinste zeehaven van Nederland, in Noordpolderzijl, worden uitgebaggerd. De dynamiek van het Wad maakt baggeren noodzakelijk om garnalenvissers en pleziervaart de kans te geven van tijd tot tijd de schilderachtige haven te bezoeken.

In 2003 was dat misgegaan, doordat de gemeente de baggervergunning te laat had aangevraagd. Dat mocht geen tweede keer gebeuren, was indertijd de waarschuwing in de raad. Maar zie: zes jaar later is er weer gedonder. Eerst lukte het de gemeente ternauwernood de vergunningsaanvraag voor 1 december de deur uit te krijgen. Vervolgens kon pas eind maart met de baggerwerkzaamheden worden gestart, terwijl ze eigenlijk al in verband met het broedseizoen vóór 1 april moesten zijn afgerond. Eind maart verklaarde de wethouder dat de baggeraars een kleine week respijt kregen. Als de klus voor 5 of 6 april geklaard kon worden zou het ministerie van LNV de overtreding door de vingers zien.

Vandaag, bijna een maand na ingang van het broedseizoen, zag ik dat de baggerwerkzaamheden nog steeds in volle gang zijn. In het café wist men te vertellen dat de voorbereidingen zó lang hadden geduurd dat het echte baggeren pas ruim twee weken geleden was begonnen. Zo’n 20.000 kuub moet in totaal worden afgevoerd, per dag is ongeveer 400 haalbaar. Dat zal dus nog ruim acht weken duren. Midden in het broedseizoen. Mag dat zomaar? Kan dat nog steeds door de vingers worden gezien?

Ik ben heel erg vóór de toegankelijkheid van de haven van Noordpolderzijl. Baggeren is daarvoor noodzakelijk, maar dan wel op het juiste moment. Nu ophouden zou een flinke schadepost betekenen, ik hoorde iets over 200.000 euro. Ik snap best dat ze dat willen voorkomen, maar er zijn grenzen. Soms kosten bestuurlijke blunders nu eenmaal veel geld.

Erik de Graaf

Concert voor Joapke uit het armenhuis

Op mijn zondagse fietstocht door Noordwest-Groningen werd ik gistermiddag opgehouden door vrolijke Ierse klanken, die vanaf het kerkhof van Zuurdijk klonken. Zuurdijk vierde feest voor Joapke uit het armenhuis.

Jaopke leeft slechts voort door de opgeschreven herinneringen van Geuchien Zijlma (1842-1922), een rijke herenboer en liberaal Eerste- en Tweede Kamerlid uit Zuurdijk. In zijn jeugdherinneringen beschreef hij hoe halverwege de 19e eeuw een aantal dorpsjongens opschepte over de prachtige graven, waarin hun voorouders aan de rijke zuidkant van de kerk begraven lagen. Eén jongetje hield zich stil. Joapke uit het armenhuis. Voor een praalgraf voor zijn ouders was geen geld geweest. Zij lagen aan de arme noordkant van de kerk. Zonder steen, hooguit met een houten kruis, dat echter snel wegrotte. Gevolg is dat het tot op de dag van vandaag lijkt alsof er aan de noordkant bijna niemand is begraven.

De Stichting Oude Groninger Kerken (SOGK) bestaat dit jaar 40 jaar. Om dit te vieren werd een bedrag uitgeloofd voor het leukste of interessantste project in of rond een Oude Groningse kerk. In Zuurdijk werd het plan opgevat om een monumentje voor de arme kant uit Zuurdijks verleden op te richten. Armhoes-Joapke is nu een van de drie genomineerden voor de jubileumspot van de SOGK.

Het project waarvoor de meeste kaarten worden ingezameld wint de pot. Het concert voor Joapke was om geld in te zamelen voor dit sympathieke doel. Als u een stem wilt uitbrengen voor Joapke, kijk dan op zijn website.

Erik de Graaf

Cosmetische salarisaanpassing

Mijn ironische stukje over het exorbitante salaris van Marc Calon bij Aedes stond nog niet op het internet of er werd al een aanpassing aangekondigd. Ja, soms moet je een succesje claimen. Of het je nu toekomt of niet.

Als onafhankelijk voorzitter van de koepel van woningcorporaties zou Calon 200.000 euro voor drie wekelijkse werkdagen krijgen (verdienen lijkt me het verkeerde woord). Door in vaste dienst te treden wordt het bedrag nu teruggebracht tot 150.000 euro. Je vraagt je bijna af hoe hij daarvan rond kan komen.

In werkelijkheid is het echter een cosmetische salarisaanpassing. In zijn portemonnee zal Calon het niet merken, omdat hij in loondienst nu geen hoge kosten als zelfstandig ondernemer hoeft te betalen en er nu extra tegemoetkomingen bijkomen. Ineke van Gent rekende voor dat het Calon ongeveer 7.000 euro scheelt. Er verandert nauwelijks iets, een salarisaanpassing voor de bühne dus. In feite worden we allemaal opnieuw in de maling genomen. Goed dat GroenLinks daar kamervragen over stelt.

Erik de Graaf

Gedupeerde Calon

Gedeputeerde Calon (PvdA) van de provincie Groningen vertrekt naar Aedes, de inmiddels weid en zijd bekende koepel van woningbouwcorporaties. Ik feliciteer hem oprecht, want hij krijgt daar een interessante en belangwekkende functie als voorzitter.

Voor slechts twee ton per jaar. Dat wil zeggen voor een drie daagse werkweek. Armzalig, vindt u niet? Niet eerlijk voor gedupeerde Calon. Gelukkig heeft Aedes de gewoonte om bij afscheid een bonus van een miljoen mee te geven. Dan wordt de geleden schade toch nog een beetje goedgemaakt :).

Erik de Graaf

PPR heerst in GroenLinks

De “founding mothers & fathers” van GroenLinks lijken het er volgens NRC Handelsblad van gisteren over eens. De partij wordt tegenwoordig gedomineerd door de Politieke Partij Radicalen, de PPR van weleer. Het pacifisme van de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) is verstomd, evenals het arbeiderssocialisme van de Communistische Partij Nederland (CPN). GroenLinks klinkt vooral libertair, groen en sociaal-economisch niet al te links. Kortom: het PPR-geluid.

Het is geen nieuwe discussie, maar eentje die binnen de partij al langer wordt gevoerd. Hoewel de GroenLinkse bloedgroepen nauwelijks nog herkenbaar zijn worden de beginseldiscussies, vaak aangewakkerd door Kritisch GroenLinks, langs die oude bekende scheidslijnen gevoerd. Helaas, wat mij betreft, vaak als achterhoedegevecht.

Ik vraag me daarbij wel eens af of er in de afgelopen tien jaar geen nieuwe bloedgroep bijgekomen is, namelijk die van de ex-PvdA’ers. Hoeveel PvdA’ers zouden sinds het afscheid van de socialistische ideologie door Wim Kok in 1995 naar GroenLinks zijn overgestapt? Een ex-sociaaldemocraat vertelde me eens dat hij door de verrechtsing van de PvdA van het midden naar de linkervleugel was opgeschoven, zonder zelf al te veel van standpunt te veranderen. Uiteindelijk was hij links uit de PvdA gevallen en in GroenLinks terechtgekomen. Hij was geen uitzondering in mijn afdeling.

Erik de Graaf

Prooi der wormen

Anje Groot werd op 28 februari 1817 in Warffum geboren. Voor een huwelijk verhuisde ze naar Leermens, waar ze op 18 december 1889 op 72-jarige leeftijd overleed. Op de grafzerk bij de oeroude, 11e eeuwse Sint Donatuskerk in Leermens staat dat ze een echtgenoot, drie kinderen en drie behuwdkinderen (aangetrouwde kinderen) achterliet.

Op het kerkhof zijn veel opmerkelijke grafschriften te lezen. Op de achterkant van Anjes grafzerk staat het relaas van haar levenseinde kort beschreven:

“Afgemat door hooge jaren
uitgeteerd door ziekte en pijn
moest zij in den grafkuil dalen
en een prooi der wormen zijn.”

Vrolijk word je er niet van. Grappig is het toch van tijd tot tijd. “Sta wandelaar en lees, wiens overschot hier zij, en denk er aan: dit lot treft vroeg of laat ook mij.” Kort, krachtig, snedig ook. Alsof Piet Paaltjens zijn Snikken en Grimlachjes op het kerkhof van Leermens heeft gedicht.

Erik de Graaf

Burgemeester Halsema

Als u de ambitie had om burgemeester van Groningen te worden is het nu voorlopig te laat. De termijn om een sollicitatiebrief te sturen is verstreken en het Dagblad van het Noorden speculeert er vanochtend op de voorpagina driftig op los wie de meeste kans maakt.

Uiteraard is ook de Groningse burgemeesterprocedure vertrouwelijk, maar het Dagblad noemt desondanks de belangrijkste kandidaten. Twee PvdA’ers (Vogelaar en Middel), de CDA’er Doekle Terpstra, de VVD’er Remkes oet Grunn, een D66’er en … waarachtig: twee GroenLinksers. Ik weet niet of ze het zelf al weten, maar Femke Halsema en Andrée van Es doen mee aan de stoelendans rond de burgemeesterspost in de hoofdstad van het noorden.

En waarom eigenlijk niet? Het zijn sterke kandidaten, lijkt me. In een moeizame vergelijking van het Dagblad raken ze wat op de achtergrond. Femke heeft 0,0 Gronings gehalte, Andrée komt niet hoger. Ook in de omgang met Jan met de Pet blijven de dames achter: 1 op een schaal van 5. Hun humor wordt blijkbaar niet begrepen door het Dagblad: Femke 2, Andrée 1, terwijl Johan Remkes (haha!) een 4 (op 5) krijgt. Remkes is dan ook de topkandidaat voor het Dagblad, Femke wordt vierde en Andrée laatste.

Ik neem toch aan dat de vertrouwenscommissie andere criteria meeweegt. Dan kan de procedure nog weleens verrassend uitpakken. De achtste kandidaat bleef ook voor het Dagblad een vraagteken. Dat kan iedereen nog zijn. Ook u en ik. Nou ja, ik niet.

Erik de Graaf

Treinmachinistenlol

Mijn zoon is vandeweek met school in Keulen geweest. Veel lol, weinig geslapen. U kent dat wel. Vandaag heeft hij een gat in de dag geslapen. Daarna was hij urenlang niet vooruit te branden.

Voor zijn grote passie kwam hij gelukkig nog wel in beweging. De eerste zaterdagse balletles had hij verslapen, maar voor het tweede uur probeerde hij de trein van 13.33 uur naar Groningen nog te halen. OK, ik moest hem een paar keer tot spoed manen en ik vond het moment waarop hij eindelijk met grote snelheid naar Warffum CS fietste aan de late kant.

Een kwartier later kwam hij briesend thuis. Met treinkaartje, maar zonder treinreis. “Wat een klootzak, die machinist. We hadden in gebarentaal contact gehad. Hij wist dat ik nog een kaartje moest kopen, maar op het moment dat ik wilde instappen gaf hij gas”. Tja, ik probeerde mijn zoon nog te zeggen dat hij het eerder van huis had moeten vertrekken, maar ik begreep zijn woede. Zulke gevallen staan niet op zichzelf. Ik hoor ze vaker. Te vaak, Arriva!

Erik de Graaf

Aprilgrap

RTV Noord had gisteren een aardige aprilgrap. De zender zou een boete van 33.000 euro hebben gekregen voor het veelvuldig draaien van het kostelijke lied Bie de Lidl van de Groningse sterren van Voorheen de Bende (mit Pazzipanten). Een concurrerende supermarkt uit de stad zou een klacht hebben ingediend bij het Commissariaat voor de Media. Vierduizend kijkers en luisteraars ondertekenden een protestpetitie.

Altijd leuk, die aprilgrappen. Ik vergeet nooit dat de Groninger Gezinsbode in pakweg 1986 bekendmaakte dat bij bodemwerkzaamheden archeologische vondsten waren gedaan, waaruit bleek dat de geschiedenis van de stad veel verder terugging dan altijd gedacht. Op een van de scherven was heel duidelijk het jaartal 90 vóór Christus te lezen. Het was druk toen de bewijzen uitgestald zouden worden in vitrines van het inmiddels aan betonrot bezweken stadhuis.

B&W van Eemsmond namen een paar jaar geleden in een milieuplan op dat auto’s om milieuredenen niet meer op straat, maar alleen nog in de autowasstraat gereinigd mochten worden. De fracties hadden de stukken al weken eerder gekregen, maar bij de behandeling op 1 april ontstond veel verontwaardiging. Je kon precies zien voor wie de auto als heilige koe gold. Met enige nuchterheid ten opzichte van auto’s had ik gelukkig door waarom het ging… 1 april!

Erik de Graaf