In een reactie op mijn stukje over de eerste mei van gisteren herinnert Egbert zich dat hij begin jaren tachtig in de verre Russische provincie met een 1-mei-optocht meeliep onder de met aangeschoten Russische studenten bedachte leuze LEVE DE SAMENWERKING TUSSEN DE RUSSISCHE BOEREN EN DE HOLLANDSE BOURGEOISIE! HOERA! Vrolijk zwaaiend trokken ze langs het lokale partijkader.
Mijn mooiste eerste mei stamt uit 1982 en begon eigenlijk al op 30 april. Op bezoek in Oost-Berlijn troonde mijn vorig jaar overleden Oostduitse vriend Achim mij mee naar een illegaal huiskamerconcert van de verboden zangeres Bettina Wegner, ergens in de arbeiderswijk Prenzlauer Berg. In een overvolle huiskamer drie-hoog-achter zong de Oostduitse Joan Baez haar in de DDR verboden repertoire over oorlog en vrede, over de Holocaust en ook over het dagelijks leven in een dictatuur. Prachtige liederen, die nog mooier klonken door de bijzondere entourage. Maar voor twaalf uur ’s nachts moest ik Oost-Berlijn weer verlaten hebben. Met pijn in mijn hart.
De volgende ochtend ging ik weer vroeg terug van west naar oost. De eerste mei. Met Achim naar de Alexanderplatz om de voorgeschreven feeststemming eens van dichtbij te bekijken. Hilarisch, zoals complete arbeiderscollectieven zichtbaar tegen hun zin met vlaggetjes naar de optocht sloften. We lieten de officiële vieringen snel voor wat ze waren, wij hadden onze echte viering al gehad.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten