Eurlings' zwakke knieën

Eigenlijk wil ik niet bij een lobbyclub van de autobranche wil horen. Zeer tegen mijn zin ben ik toch lid van de ANWB, omdat ik me graag praktisch “verzeker” tegen pech onderweg. Een paar jaar geleden liet mijn blik me lelijk in de steek in de buurt van het Duitse Schwerin. Dankzij de ANWB mocht ik met een supersnelle Leengolf terug naar huis. Mijn weigerachtige Ford werd gratis per truck nagezonden.

Gisteren heeft minister Eurlings me als ANWB-lid de macht toebedeeld mede over de kilometerheffing te beslissen. Als uit de ANWB-ledenraadpleging geen draagvlak blijkt is de discussie over de kilometerheffing voor Eurlings voorbij. Na enig gemopper heeft mijn partij GroenLinks haar leden vandaag opgeroepen massaal mee te doen aan de peiling van de automobilistenbond.

Ik heb daar helemaal geen zin in! Ik vind het eigenlijk een schande dat een minister de parlementaire democratie opzij zet en zijn oor laat hangen naar een belangenvereniging. We hebben in Nederland een representatieve democratie. Minimaal een keer per vier jaar kiezen we parlementaire vertegenwoordigers om ons een regeringsperiode lang te vertegenwoordigen. Die gekozenen hebben enkele jaren geleden besloten om af te zien van besluitvormende referenda. De adviserende referenda zijn inmiddels het zachte dood gestorven.

Het is toch van de dolle dat een minister dan wel aangeeft dat een ANWB-stemming nu doorslaggevend zal zijn. Belangenorganisaties van ANWB tot Milieudefensie zijn er voor adviezen en politieke druk, maar niet voor de besluitvorming. Eurlings heeft zwakke knieën. Hij staat niet voor zijn eigen voorstellen. Hij kan beter opstappen. Ten eerste omdat hij heeft gefaald om de voordelen van zijn breedgedragen regeringsvoorstel over het voetlicht te brengen, maar vooral door zijn verraad aan de parlementaire democratie. De GroenLinkse oproep tot deelname aan de ANWB-stemming vind ik niet op zijn plaats. De oude anarchist komt weer in mij boven. Ik stem niet!

Erik de Graaf