Koe op de tramrails

Raar idee om voor het eerst een zoon naar een verre stad te verhuizen. Na zeventien jaar Warffum woont hij nu in Amsterdam. Zes hoog in een appartement van de Nationale Balletacademie. Voor jonge dansers van verre. Zijn huisgenoten komen uit Japan, Australië en Rusland. Dan weet je gelijk hoe vanuit de hoofdstad naar Noord-Groningen wordt gekeken.

Hij kent al redelijk de weg in Amsterdam. In de afgelopen maanden reisde hij er al regelmatig naartoe om balletlessen te volgen. Of om met vrienden naar concerten in de Melkweg te gaan. Toen we na de verhuizing een wandelingetje door zijn nieuwe buurt maakten zag ik dat hij geen provinciaaltje was, maar een jonge “man van de wereld”. Het kan verkeren.

Pas vertelde ik hem dat we ooit met de tram door de Linnaeusstraat reden. Hij was drie, zat nog op de creche in Winsum, waar ik hem altijd met de trein naartoe bracht. Soms hadden we vertraging, omdat er koeien op het spoor liepen. Toen onze tram zich moeizaam door het Amsterdamse verkeer worstelde concludeerde Eltjo luidkeels “dat er zeker een koe op de rails liep”. Een vrouw tegenover ons vroeg in plat Amsterdams of we een dagje uit waren.

Erik de Graaf

Protest tegen Duitse prijs voor Poetin

Michail Gorbatjov, Bärbel Bohley, Vaclav Havel en Peter Gabriel kregen in de afgelopen jaren de Quadriga-prijs, die sinds 2003 jaarlijks op de Tag der deutschen Einheit, de derde oktober, wordt uitgereikt aan personen of groepen uit de politiek, de economie en de cultuur, die zich voor verandering, vernieuwing en „Pioniergeist“ hebben ingezet.

Okay. Logische prijswinnaars, denk ik dan. Maar de jury maakt ook weleens minder gelukkige keuzes. Boris Tadic bijvoorbeeld, de Servische president, heeft mij nog niet van de vereiste kenmerken overtuigd. Of de Griekse president Papandreou, die de Quadriga vorig jaar ontving voor de herstructurering van de financiële politiek en de voorkoming van een „staatsbankroet“. Tja, ongelukkig gekozen. In ieder geval met de kennis van nu.

Deze week is Vladimir Poetin genomineerd voor de ereprijs. Kabaal was het gevolg in Duitsland. Een slag in het gezicht van mensenrechtenactivisten, werd het genoemd. De voorzitter van de Duitse Groenen stapte uit de jury en noemde Poetin een „foute prijswinnaar“. Voormalige winnaars als Bohley en Havel draaiden zich om in hun graven.

Poetin veranderend? Vernieuwend? Een pionier? Eerder een restaurator van het stalinisme in een andere jas. Hij zette de democratie naar zijn autocratische hand, hinderde de pers en de rechtspraak en zette „zijn KGB“ (hij was ooit KGB-chef) in de economie in. Democratie, mensenrechten en humaniteit moet je bij Poetin niet zoeken. Inderdaad een fout signaal om hem met een prijs van de Duitse eenheid te eren.

Erik de Graaf

Garnalenbokaal

Maandenlang voerden de garnalenvissers actie voor een betere prijs op de visafslag. De kiloprijs was in april gezakt tot onder de anderhalve euro. Na vier weken gingen ze weer aan het werk. Aarzelend en onder protest. Als compromis was een kiloprijs van 2,60 uitonderhandeld, die nog moest stijgen tot drie euro. Langs de hele Nederlandse, Duitse en Deense kust werd voorlopig maar 1500 kilo per week per kotter aan land gebracht.

Vele actievergaderingen werden gehouden door de garnalenvissers uit Nederland, Duitsland en Denemarken. Op een ervan besloten Henk Buitjes van de ZK 34 (uit Zoutkamp) en Gerold Conradi van de GRE 24 (uit het Duitse Greetsiel) een voetbalwedstrijd te organiseren tussen de D-jeugd van VV Warffum, waarvan Henk leider is, en TV Greetsiel.


Zaterdag werd de wedstrijd gespeeld in het Oost-Friese Greetsiel. In het prachtige vissersplaatje wonnen de Duitsers hun thuiswedstrijd afgetekend met 6-1. Met “nachher Grill”. Organisatoren en voorzitters (waaronder ondergetekende) spraken af de wedstrijd te beschouwen als het begin van een lange traditie. De jaarlijkse GARNALENBOKAAL is geboren.

Erik de Graaf