Raar idee om voor het eerst een zoon naar een verre stad te verhuizen. Na zeventien jaar Warffum woont hij nu in Amsterdam. Zes hoog in een appartement van de Nationale Balletacademie. Voor jonge dansers van verre. Zijn huisgenoten komen uit Japan, Australië en Rusland. Dan weet je gelijk hoe vanuit de hoofdstad naar Noord-Groningen wordt gekeken.
Hij kent al redelijk de weg in Amsterdam. In de afgelopen maanden reisde hij er al regelmatig naartoe om balletlessen te volgen. Of om met vrienden naar concerten in de Melkweg te gaan. Toen we na de verhuizing een wandelingetje door zijn nieuwe buurt maakten zag ik dat hij geen provinciaaltje was, maar een jonge “man van de wereld”. Het kan verkeren.
Pas vertelde ik hem dat we ooit met de tram door de Linnaeusstraat reden. Hij was drie, zat nog op de creche in Winsum, waar ik hem altijd met de trein naartoe bracht. Soms hadden we vertraging, omdat er koeien op het spoor liepen. Toen onze tram zich moeizaam door het Amsterdamse verkeer worstelde concludeerde Eltjo luidkeels “dat er zeker een koe op de rails liep”. Een vrouw tegenover ons vroeg in plat Amsterdams of we een dagje uit waren.
Erik de Graaf
Hallo Erik,
BeantwoordenVerwijderenIk heb net op een heel oud bericht van je gereageerd, maar dat lees je waarschijnlijk niet meer. Daarom ook even hier.
Ook ik kom van oorsprong uit het westen, en woon nu in een minidorpje bij Groningen. En als ik het goed heb, ben jij in 1970 in het huis gaan wonen, waar wij net uit vertrokken waren naar het noorden: Vossiusstraat 22 in Vlaardingen.
In mijn geval heb ik mijn oudste dochter afgelopen jaar in Enschede helpen ibstalleren. Dat is dus dan weer geen Amsterdam, maar voor ouders en kind best ingrijpend.
Historicus ben ik nooit geworden, maar ik heb wel een beetje spijt dat ik geen contact meer heb met mijn eigen 'roots'. Maar ik neem aan dat jij ook geen contact meer hebt met de toenmalige tieners uit de Vossiusstraat?
Succes met je blog,
Albert Gelderman