In een dag dooi is het buiten alweer groen. Alleen witte randen sneeuw herinneren aan een winterse week. Eergisteren wandelde ik nog over het bevroren Wad boven de Noordpolder. De laatste drie letters eraf en een o voor de l en je hebt waar je je kon wanen.
Zover was ik nog nooit de Waddenzee opgelopen. In alle richtingen eindeloze, ijzige verte. Door het kruiende ijs in het noorden was er geen uitzicht op Schiermonnikoog, op Rottum of op Borkum. Toch kan het niet ver meer zijn geweest. Vlak voordat ik om wilde keren om terug naar de haven van Noordpolderzijl te wandelen ontving ik een sms’je met de prijzen voor mobiel bellen in Duitsland. Meestal is dat toch een teken dat je de grens over bent.
Erik de Graaf
Hallo Erik,
BeantwoordenVerwijderenIk vond je blog via http://erikdegraaf.blogspot.com/2009/05/warffum-220562.html omdat ik probeerde iets uit mijn geheugen op te frissen via het web: ingebruikstelling van het laatste deel van het geautomatiseerde telefoonnet in Nederland.
Kijkend waar je nu recent mee bezig bent, zag ik een raakpunt: ik ben zaterdag naar Noordpolderzijl geweest, en daar het Wad op. Jij bent denk ik verder geweest dan ik, want op mijn verste punt heb ik meerdere bewegende stipjes in de verte gezien, en dat koppel ik aan jouw beschrijving. Ik heb er zelf ook een blog over gemaakt: http://dwarsbongel.blogspot.com/2012/02/11-februari-2012-wad-een-ijs.html
Wat was dat prachtig he?
Ik denk dat ik ergens op je blog gelezen heb dat je je bezighoudt met de geschiedenis van Warffum. Als dat zo is, heb ik een vraag voor je: weet jij waar in Warffum destijds de manifestatie is geweest vanwege die telefoonautomatisering? Ik ben er destijds enigszins bij betrokken geweest: ik heb geholpen de bioscoop-projector aan te slepen waarmee de film van Louis van Gasteren werd vertoond. Ik werkte toen bij de RUG als "leerling bediende", en hielp in mijn vrije tijd af en toe meneer Branbergen van Okaphone. Naast zijn zaak in "radio-onderdelen" verhuurde hij projectoren voor dorpsfilmzalen in de omgeving. Soms moesten die loeizware krengen langs een heel hoge, steile buitentrap naar de projectiecabine worden gesleurd.
Daarbij was "Warffum" toen een makkie!
En omdat ik Warffum niet verder ken dan de afslag naar Noordpolderzijl, was ik zaterdag nieuwsgierig naar de locatie van die heugelijke dag, maar heb er maar niet teveel tijd aan besteed om te zoeken - leek me onbegonnen werk om dat onvoorbereid te doen...