Zo’n duizend wandelaars van de Noorderrondtocht zijn zaterdagochtend
door Wakkum (eh… door Warffum) getrokken. Vijfhonderd bikkels van de wintervierdaagse
door Noord-Groningen en nog eens vijfhonderd voor de dagetappe van Uithuizen
naar Winsum. Ondanks de winterse kou was de sfeer opperbest. De
wandelaars kwamen vanaf het wandel- en fietspad langs het spoor bij Spanje het
dorp binnen, dat voor een dag in Wakkum was omgedoopt. De tuinen waren vrolijk
versierd met vlaggen en om de handen te warmen waren vuurkorven opgesteld. Aan
de haven was een batplaats (Groningen voor kluunplaats) en bij de stempelpost
Spoorzicht stond een Pronkjedwailorkest.
Langs de Havenstraat en de Zuiderhorn verlieten de
wandelaars het dorp richting Onderdendam. Toepasselijk schalden bij de ijsbaan de klanken van Anneke
Grönlohs “Brandend Zand” uit de luidsprekers. Na een warme kwast en koukhakken
bij Camp Zuiderhorn kon de tocht worden vervolgd. Een geslaagde ochtend in
Wakkum.
Het liep
bepaald niet lekker met PSV in de koude thuiswedstrijd tegen PEC Zwolle. Na een
uur gleed international Erik Pieters een Zwollenaar onderuit, waardoor hij
vroegtijdig mocht gaan douchen. Daar was hij het zelf niet helemaal mee eens.
Eerst moest Van Bommel (notabene!) zijn tierende ploeggenoot bij de
scheidsrechter wegduwen. Vervolgens trapte hij op weg naar de kleedkamer hard
tegen een deur en mepte hij met volle kracht tegen een glazen ruit. Gevolg: “een
beschadiging in meerdere structuren in zin onderarm”. Anderhalve
maand na de discussies over RESPECT & SPORTIVITEIT is in ieder geval Pieters
de boodschap alweer vergeten: accepteren, niet zeuren en je bewust zijn van je
voorbeeldfunctie! Duizenden jongeren (en volwassenen) kijken naar Pieters.
Tijdens een partijtje op het schoolplein roepen ze dat zij Pieters zijn, ze
volgen hem op twitter en knippen misschien elke maandag zijn foto’s uit de
sportkrant. Maar Erik Pieters is zich daarvan blijkbaar niet bewust. Ik ben
voorzitter van VV Warffum, een dorpsvereniging in Noord-Groningen, waar we ons
stinkende best doen om met veel plezier zo goed mogelijk te presteren. Dat lukt
niet altijd zonder onvertogen woorden of een te harde overtreding. Begin
december hadden we naar aanleiding van de dood van een grensrechter drie discussiebijeenkomsten
in de kantine van de club: één voor de jongste jeugd en hun ouders, één voor de
oudere jeugd en één voor de senioren. Voortdurend kwam naar voren dat foute
reacties te maken hebben met de emotie in de sport, maar dat daar wel grenzen
aan waren. Waar die grenzen liggen moeten we met elkaar bepalen. In de
discussie met de senioren kwam ook de voorbeeldfunctie ter sprake. Ik vroeg de
spelers of ze zich daarvan bewust waren. Een speler van het eerste elftal, die
vorig jaar ook de E’s trainde, vertelde dat hij in een thuiswedstrijd gewisseld
werd. Ontevreden over zijn eigen prestatie gaf hij een trap tegen een waterzak.
De spetters vlogen in het rond. Een week later wisselde hij tijdens een
wedstrijd van de E’s een van zijn spelertjes. Aan de kant gekomen gaf het knulletje
een ferme trap tegen de waterzak. “Hé, waarom doe je dat?”, vroeg de trainer. “Nou,
dat deed jij vorige week ook”. Zo gaat dat
in het groot ook. Pieters krijgt rood (stoer!), trekt een grote bek open tegen
de scheids (stoer?), deelt een karatetrap uit tegen een deur (stoer!) en mept met
grote kracht tegen een glazen ruit (stom!). En volgende maand, als de jeugd
weer gaat voetballen, mogen wij het imitatiegedrag bij de jeugd weer
corrigeren. Gelukkig strafte het kwaad zich nu even zelf. We moeten respectvol
blijven in dit soort discussies, maar Pieters: je bent wel een DRUILOOR! En
niet zo’n kleintje ook! Zojuist las
ik dat de leiding van PSV nog niet had nagedacht over sancties tegen Pieters. Ongelooflijke amateurs! Ik
vermoed dat de club binnenkort gaat zeggen dat hij al genoeg gestraft is door
zijn nieuwe blessure en dat het in de emotie gebeurde. Nee PSV: dit was geen
emotie. Pieters heeft een gedragsprobleem! Nee, een GEDRAGSPROBLEEM! Alsjeblieft PSV: stel hem
niet meer op voor hij dat overwonnen heeft. Vanwege gebrek aan RESPECT & SPORTIVITEIT, maar ook om hem tegen zichzelf te beschermen!
Hoog boven de
spoorrails van S-Bahn en Fernverkehr strekt de Bösebrücke strekt zich uit over
het lidteken van Berlijn, het oude grensgebied tussen Oost en West. Daar waar
ooit de Berlijnse Muur stond. Tussen Prenzlauer Berg in het oosten en Gesundbrunnen
in het westen.
Aan de oostkant
van de Bösebrücke was tot 1990 de Oost-Duitse grensovergang Bornholmer Strasse.
Dat was geen grensovergang voor mij, ik mocht alleen via Checkpoint Charly of
Bahnhof Friedrichstrasse naar Oost-Berlijn en vooral op tijd weer terug. De
grensovergang Bornholmer Strasse was er speciaal voor West-Duitse toeristen of
voor Wessies op familiebezoek. Vaak wordt ze daarom de Bornholmer Brücke genoemd.
De drukste dag op
de Bösebrücke was de negende november 1989. Op die gedenkwaardige avond van de
val van de Muur ging de Grenzübergangsstelle Bornholmer Strasse als eerste
open. Duizenden, misschien wel tienduizenden Ossies gingen voor hun eerste
uitstapje naar West-Berlijn over de Bösebrücke. Die werd daardoor een
feestelijk-emotionele en historische plek.
De Bösebrücke
heette overigens niet zo door haar boosaardigheid of doordat ze 28 jaar voor alle verkeer getremd was. Eerder heette ze de
Hindenburgbrücke, maar vanaf 1948 was ze genoemd naar de communistische verzetstrijder
Wilhelm Böse.
Tja, hoe kom ik
daar nu ineens op? David Bowie is vandaag jarig. Zesenzestig jaar is hij
geworden en dat viert hij met een nieuwe single, waarin de Bösebrücke en andere
plekken in Berlijn bezongen worden. Gefeliciteerd, Bowie!
