Galgenveldje

Ter Verpoozing was in 1927 het “Populair letterkundig wekelijksch bijblad van het Nieuwsblad van het Noorden”. Op 9 juli van dat jaar bracht het toenmalige cultureel katern een stuk Warffum als “Athene van het Noorden”.

Het artikel had aandacht voor de pastorie, het klooster, de Warffumerborg en het galgenveldje bij het kruispunt in ’t Honnust, waar nog steeds de drie wegen uit Baflo, Den Andel en Warffum samenkomen. Nog steeds is daar een driehoekig weilandje herkenbaar dat lang het galgenveldje werd genoemd, omdat er vroeger moordenaars, boeven en andere wetsovertreders gevonnist en terechtgesteld werden.

De laatste keer dat daar iemand “ter dood werd veroordeeld en gebracht” was bijna drie eeuwen geleden. In juli 1719 veroordeelde de plaatselijke redger Van Bolhuis de “dode” Anje Peters, omdat ze na een ongelukkige liefde zelfmoord had gepleegd “door zich met een mes den hals af te snijden”. Volgens oud Ommelander landrecht moesten zelfmoordenaars tot “pulver” worden verbrand. 

Brandstapels waren wat uit de mode geraakt, maar als  afschrikwekkend voorbeeld voor potentiële zelfmoordenaars kreeg de ongelukkige dienstmeid uit Warffumer herberg “De Kolde Winter” een eerloze begrafenis door beulshanden. Voor die taak werden de scherprechter Frans Snijders en zijn helpers uit de stad Groningen gehaald, die het lijk van Anje Peters onder grote publieke belangstelling in een graf op het galgenveldje legden, samen met het mes waarmee ze zichzelf om het leven had gebracht.

Tegenwoordig lijkt niets meer aan het galgenveldje te herinneren. Op de plek worden nu automobilsten door de gemeente Eemsmond welkom geheten. Heel vreedzaam ziet het er echter ook vandaag de dag niet uit.

Erik de Graaf

PS: lees ook "Ter verpoozing. Populair letterkundig wekelijksch bijblad van het Nieuwsblad van het Noorden".