Laurent Fignon en mijn Gazelle Sport

“Le professeur est mort.” Laurent Fignon is op 50-jarige leeftijd overleden. Hij had darmkanker. Vorig jaar maakte hij bekend dat die kanker in een vergevorderd stadium was. Hij voegde er aan toe dat er geen aantoonbaar verband was met eventueel gebruik van verboden middelen. Het gebruik van amfetaminen en cortisonen had Fignon al enkele jaren eerder toegegeven.

Laurent Fignon was een bijzondere wielrenner. Anders dan de anderen. Hij las wel eens een boek en droeg een studentenbrilletje. In het peloton had je dan al snel de bijnaam “le professeur” te pakken. Maar bovenal: Fignon fietste ontzettend mooi en de gele trui paste prachtig bij zijn goudblonde staartje. Die verboden middelen neem ik hem niet in dank af, maar gelukkig kwam hij ermee voor de dag. En niet pas op zijn sterfbed.

Voor mij is “le professeur onlosmakelijk verbonden met de Colombiaanse klimmer Luis Herrera, de 17e etappe in de Tour van 1984 naar Alpe d‘Huez én mijn gestolen groene Gazelle Sport, waaraan ik zo gehecht was. In juli 1984 kwam ik terug in Amsterdam van een paar dagen Terschelling met twee Oost-Duitse vrienden in West-Berlijnse ballingschap. Voor mijn huis in de Rustenburgerstraat hingen twee zware fietskettingen rond een regenpijp, maar mijn fiets was spoorloos verdwenen. Gejat. Verdomme, mijn lievelingsfiets. Stom dat ik hem niet binnen had gezet. Vloekend en tierend stampte ik de drie trappen op naar drie hoog achter, mijn Duitse vrienden stilletjes achter me aan. Op mijn kamer zette ik mijn kleine zwart-wit tv aan om briesend de fantastische ontknoping van de bergetappe naar Alpe d ‘Huez te bekijken.

Herrera won de rit, Fignon kreeg de gele trui. Mijn Berlijnse bezoek verbaasde zich erover dat ik de frustratie over de diefstal van mijn fiets verwerkte met het bekijken van een wielerwedstrijd. De woede zakte snel. We hadden nog een geweldige avond. Laurent Fignon, bedankt! Die fiets was ik natuurlijk voorgoed kwijt. Als iemand nog een tip heeft die leidt tot de oplossing van het misdrijf... Nou ja, laat ook maar.

Erik de Graaf