Illegaal huiskamerconcert in Oost-Berlijn

Mijn mooiste eerste mei stamt uit 1982 en begon eigenlijk al op 30 april. Op bezoek in Oost-Berlijn troonde mijn inmiddels overleden Oostduitse vriend Achim mij mee naar een illegaal huiskamerconcert van de zangeres Bettina Wegner. Ergens in de arbeiderswijk Prenzlauer Berg. In een overvolle, rokerige huiskamer, drie-hoog-achter, zong de Oostduitse Joan Baez haar in de DDR verboden repertoire over oorlog en vrede, over de Holocaust en ook over het dagelijks leven in een dictatuur. Prachtige liederen, die nog mooier klonken door de bijzondere entourage...

Lees verder op Denk ik aan Duitsland...

Erik de Graaf

Pensioenakkoord

Tja, dat heb ik nou weer…

Omdat ik op 10 januari 1958 twee weken te laat werd geboren moet ik volgens het pensioenakkoord van gisteren in 2024 een jaar langer doorwerken.

Gelukkig heb ik daar geen hekel aan. Hopelijk lukt het me tegen die tijd ook nog.

Erik de Graaf

Verkiezingsspraak

Het kabinet is gevallen. Aan de horizon gloren nieuwe verkiezingen. Eindelijk weer leven in de politieke brouwerij. Na zeven weken van radiostilte mag het weer ergens over gaan.

Maar gaat het ook ergens over? Gistermiddag was onmiddellijk te merken dat Rutte, Verhagen, Wilders en anderen op de campagnespraak zijn omgeschakeld. Eindeloze herhalingen van drie, hoogstens vier kernpunten in steeds dezelfde bewoordingen.

“Het dictaat van Brussel, de koopkracht van de AOW’ers en het belang van Nederland”. De grammofoonplaat staat weer op. Na een half uurtje verkiezingsretoriek had ik er alweer genoeg van. Ik verlangde al bijna naar de radiostilte van de kabinetsformatie. Die laat alleen nog een half jaar op zich wachten.

De verkiezingscampagne van 2012 is begonnen. Ik hoop dat het een inhoudelijke campagne wordt. Spannende debatten, op het scherpst van de politiek-inhoudelijke snede. Maar ik vrees de saaiheid van eindeloze herhalingen.

En de kiezers? “In het begin zullen ze met belangstelling luisteren, maar na de tiende spreker, die precies het omgekeerde beweert van wat zijn voorganger gezegd heeft, zullen ze in een lichte onrust geraken.” Het zijn de woorden waarmee Godfried Bomans 56 jaar geleden de verkiezingscampagne van 1956 op de hak nam. In ruim een halve eeuw is dat dus blijkbaar niet veranderd.

Erik de Graaf

De dorpsmuziek voorbij!

In april 1962, op vrijdag de dertiende, werd in de Groβe Freiheit nummer 39 in de Hamburger hoerenbuurt Sankt Pauli de Star Club geopend. Vanavond, opnieuw op vrijdag de dertiende, is dat een halve eeuw geleden.

“De nood heeft een einde! De tijd van de dorpsmuziek is voorbij!”, stond op de affiches voor de grote openingsavond van de Star Club, waarin de topklasse van Europa samen moest gaan spelen. Hoe waar dat werd wisten de organisatoren toen zelf nog niet. Op het openingsfeest speelden John, Paul, George en Ringo. The Beatles dus, maar nog vóór hun grote doorbraak. Later speelden Bill Haley, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en Jimi Hendrix, om maar een paar bekende namen te noemen, in de Star Club.

The Beatles waren op 13 april 1962 niet voor het eerst in Hamburg. Het was hun derde bezoek aan de stad sinds 1960. Op de avond van de 13e april maakten ze er een wilde show van. Volgens een herinnering van Paul McCartney stond John Lennon dronken in zijn onderbroek en met een wc-bril om zijn nek op het podium.

Na de opening speelden the Beatles nog driemaal een paar weken in de Star Club. Niet altijd voor volle zalen. Ook voor lege stoelen en een handvol bejaarden, die eigenlijk zaten te wachten op de striptease. Daar stond de omgeving van de Star Club veel bekender om. De bejaarden moesten nog een paar jaar wachten. De Star Club werd in 1969 gesloten. In het pand kwam toen “weer gewoon” een sextheater.

Vanavond wordt de opening van de legendarische Star Club herdacht met een muziekfeest aan de overkant van de straat. Met onder andere de band van ex-Beatles drummer Pete Best. Terug naar de dorpsmuziek?

Erik de Graaf