Het Franse leger

Elk jaar vertelt mijn vader het verhaal opnieuw. Gisteravond waarschijnlijk voor de zesenvijftigste keer.

Op de avond van de negende januari waren mijn aanstaande ouders nog naar een verjaardagsfeestje geweest. Rond middernacht begonnen de weeën. Kort na drieën besloot mijn vader de verloskundige te gaan halen. Op de fiets trapte hij van Vlaardingen naar Schiedam. Met een harde, gure wind in de rug. In Schiedam belde hij de verloskundige uit bed. Het duurde even voor ze klaar was voor vertrek naar de spoedklus. In omgekeerde richting fietsten zij terug naar Vlaardingen, nu met een harde tegenwind.

In de Sweelinckstraat naderde de ontknoping. Bovenbuurvrouw Van Stein was om twee uur ter assistentie de trap afgedaald. “Pffff, pffff”, deed mijn moeder. “Och meid”, stelde vrouw Van Stein haar gerust, “het komt goed. Het hele Franse leger is er gekomen”. ‘s Ochtends om half vijf was zij de eerste die mij trots in de armen nam, terwijl mijn vader met de verloskundige op de Schiedamsedijk tegen de wind in fietste.

Erik de Graaf