Ooit was de wierde van Ezinge een van de grootste van
Groningen. Al ver voor het jaar 0 werd de droge verhoging in het landschap door
mensen bewoond. Volgens de Romeinse geschiedschrijver Plinius (in Naturalis
historia uit het jaar 77) leken de bewoners bij vloed op zeelieden en bij eb op
schipbreukelingen. Vanaf de vroege dertiende
eeuw stond bovenop de wierde een romaanse kerk met een losstaande toren. Rondom
de kerk werden eeuwenlang de Ezinger doden begraven.
De glooiende verhoging in het landschap werd rond 1900
voor driekwart afgegraven. De vruchtbare grond werd voor goed geld aan de veenkoloniën
in het oosten van de provincie verpatst. De kerk van Ezinge staat sindsdien op
een soort klif, metershoog boven de afgraving, die tegenwoordig als ijsbaan op
de volgende strenge winter ligt te wachten. Ook aan enkele boerderijtjes in de
omgeving kun je nog zien dat eromheen afgegraven is.
Vandaag was het feest in Ezinge. Waarom werd me niet
duidelijk. Misschien was het vanwege Open Monumentendag. Bovenop de wierde stond tussen eeuwenoude graven een enorm
springkussen voor de jeugd. Jong en oud genoten van hapjes, drankjes en
gezelligheid. Ook de doden hadden ook weer eens een verzetje.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten