Op de dertiende december denk ik vaak even aan de dag in 1981 dat de Poolse hoop op vrijheid vervloog doordat generaal Jaruzelski met Russische achterwacht de noodtoestand afkondigde. “Nieuwe militaire raad", hoorde ik die zondagochtend op de radio. De vrije vakbond Solidarnosc van Lech Walesa was voorlopig buitenspel gezet.
Vorige maand stond ik in
Berlijn met een stuk of vijftien Oost-Duitse oud-dissidenten in de lift van het
Max-Liebermann-Haus naast de Brandenburger Tor. Op de tweede verdieping zouden
we geïnstrueerd worden hoe we ter gelegenheid van vijfentwintig jaar “Mauerfall”
ballonnen voor de vrijheid moesten oplaten. De zwaarbeladen lift ging moeizaam
omhoog. Tussen de begane grond en de eerste verdieping vroeg iemand zich zelfs af of
we naar boven of naar beneden gingen. Toen we eindelijk het gevoel kregen te
stijgen stopten we op de tussenverdieping. Daar stapte Lech Walesa, de
corpulente oud-Solidarnoscleider en oud-president van Polen, in. Hij moest voor
dezelfde instructie naar de tweede. Er ging een gejoel op in de
zwaarbeladen lift.
De deur kon nog net dicht,
maar de lift kwam geen milimeter meer omhoog. "Noodtoestand”, dacht ik. In gedachten zag ik hoe de ballonnen het Berlijnse luchtruim ingingen, terwijl wij als
bakstenen terug zouden zakken naar de begane grond. Zover kwam het gelukkig niet.
Na een halve minuut ging de liftdeur weer open en stapte Walesa uit. De deur
sloot zich weer en de lift kroop moeizaam naar de tweede verdieping, waar
Walesa allang lopend was gearriveerd.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten