Godfried Bomans op Rottumerplaat

In juli 1971 had het onbewoonde eiland Rottumerplaat twee weken lang prominente bewoners. Om de beurt bivakkeerden de schrijvers Godfried Bomans en Jan Wolkers een weekje eenzaam op het Waddeneiland boven de Groningse kust. Vanuit Hotel de Breedenborg in Breede onderhield de jonge showmaster Willem Ruis tweemaal per dag voor Hilversum 2 het radiocontact met de wal. Beide schrijvers publiceerden later hun dagboeken van Rottumerplaat.

Godfried Bomans trapte af. Op 10 juli bracht de garnalenvisser Klaas Meijer uit Usquert hem met zijn UQ 10 naar Rottumerplaat. Toen de UQ 10 weer vertrok bleef Bomans alleen achter. Althans, dat dacht hij. Al na een uur zag Bomans “vier paaltjes op de horizon staan die er eerst niet waren”. En ze kwamen steeds naderbij. Het bleken leden van de biljartclub uit Warffum te zijn, die een uitstapje op het Wad maakten. Ze wilden de beroemde eilandbewoner weleens van dichtbij bekijken. Tot schrik van Bomans, die zich volgens de biljarters doodsbang in zijn tentje terugtrok. Met de rits dicht.

Toen ze weer weg waren kon het avontuur echt beginnen. Althans, dat dacht Bomans opnieuw. “Het bezoek heeft toch veel verstoord”, schreef hij in zijn Dagboek. Het had hem ervan doordrongen dat hij weliswaar alleen op het eiland was, maar niet onbereikbaar voor de buitenwereld. Het werd afzien. De eerste nacht sliep hij slecht door het gekrijs van de meeuwen. De volgende ochtend stond hij per ongeluk op zijn scheerapparaat, waardoor hij zich niet meer kon scheren. Ook wist hij niet goed hoe een blikopener werkte. Bomans was onhandig en voelde zich ziek, maar stoppen wilde hij niet. Angstig en onzeker was hij op Rottumerplaat. Later werd dat in verband gebracht met de doodsbedreigingen, die hij eerder had ontvangen nadat hij de communistische Rode Jeugd in De Telegraaf had aangevallen. Bomans stond onder politiebescherming. Dat kwam toen ook voor.

Het bezoek van de vier Warffumers gaf Bomans niet het vertrouwen veilig te zijn op het onbewoonde eiland. Op zaterdag 17 juli 1971 was hij dan ook dolgelukkig dat Wolkers hem afloste. “Hij is meer mens van de natuur”, zei Bomans in Noordpolderzijl, “zelf blijf ik toch een Haarlemse meneer die langs het strand wandelt”.

Erik de Graaf

Otto Kalkhoven fotografeerde Henk Hoek en Henk Saathof, twee van de vier “paaltjes” van de biljartclub. Andere columns in de serie Op verkenning door Het Hogeland vindt u HIER.