Gistermiddag toog ik als redacteur van de nieuwe website van Warffum naar de presentatie van Herenboer, de derde literaire thriller van mijn dorpsgenoot Lupko Ellen. Bij aankomst trof ik hem al aan bij de deur van Het Paleis aan het Boterdiep in Groningen. Dat was overigens niet ter verwelkoming, zoals ik aanvankelijk naïef dacht, maar om de laatste zenuwen weg te roken.
Binnen bleek ik niet het enige aanwezige redactielid. Mijn geachte collega’s Maaike Molhuysen en Louis Stiller waren al druk op zoek naar scoops. Verder uiteraard het crème de la crème van de Groningse literatuur. Van beroemde Groningse schrijvers tot de provinciale hoofdbibliothecaris (hé Rob, je was al weg toen ik je zocht), een verkoper van mijn favoriete Groningse boekhandel (ik schreef er onlangs en onlangs nog over) en natuurlijk veel trouwe lezers.
Twee literaire sprekers leidden de bijeenkomst in. Ene Rosa las een stukje voor uit het Dagblad, dat ik net die ochtend had overgeslagen. Dat kwam dus goed uit! Vervolgens vertelde Bill Mensinga, van wie ik al tijden een boek over Bob Dylan in Noordpolderzijl wil lezen, een anekdote over zijn neef Budde Mensinga, die net als hoofdpersoon Ludde Menkema in allerlei spannende avonturen verzeild raakt. Het is dus zeer de vraag of Lupko Ellen zijn driedelige literaire thriller wel zelf verzonnen heeft.
Vervolgens overhandigde Lupko persoonlijk de eerste twee exemplaren van Herenboer. Althans, dat beweerde hij. Een uur eerder had ik echter persoonlijk in een plaatselijke boekhandel gehoord dat iemand naar de nieuwe van Lupko Ellen vroeg om de winkel vervolgens met twee exemplaren te verlaten. Verdacht, vond ik, geheel in de ban van thrillers. Tenzij het de uitgever was, die zijn “eerste exemplaren” voor de presentatie per ongeluk op kantoor had laten liggen.
Lupko’s vrouw Noor vertelde tenslotte over het ontstaansproces van Lupko’s boeken. Met zijn ogen dicht op de bank werkt hij aan de verhaallijn. Heerlijk, dacht ik, werken met je ogen dicht. Dat lukt mij nooit in een klas met vijfentwintig leerlingen. Bij Lupko aan het werk moest ik ook onmiddellijk aan een vulkaan denken: rokend liggen werken.
Het bleef nog lang gezellig aan het Boterdiep. Van Louis, een man in bonus, kon ik een tientje lenen om geen half maar een heel boek te kopen. Gesigneerd en wel. En nu verheug ik me op het lezen. Van het Dagblad van het Noorden kreeg Herenboer al vijf sterren. Ik meld later wel eens of ik het daarmee eens ben. Tee-zet-tee.
Erik de Graaf
Oja: op Warffum.nl staat een verslagje van Louis met een door mij gemaakte foto.
Oja2: in december 2006 schreef ik een recensie van Moddergraf. Vandaag plaatste in haar opnieuw.
Oja3: Lupko Ellens Herenboer is uitgekomen bij Uitgeverij Passage in Groningen en verkrijgbaar bij de betere boekhandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten