Gisteren verscheen de derde literaire thriller van Lupko Ellen, Herenboer. Op 1 december 2006 schreef ik over Lupko’s spannende debuut Moddergraf. Ik plaats het opnieuw, als illustratie bij het verslag van de presentatie Herenboer:
Vorige maand maand verscheen de literaire thriller Moddergraf, het debuut van mijn dorpsgenoot Lupko Ellen. Ik ben niet onmiddellijk een liefhebber van thrillers en weet ook niet goed wat ik van de term "literaire thriller" op de cover van het boek moet denken. Een thriller is een spannend verhaal dat de lezer moet meeslepen, maar ik word eerlijk gezegd maar zelden door thrillers meegesleept.
Toch toog ik een week of drie geleden op zaterdagmiddag naar boekhandel Venema in Uithuizen om Moddergraf aan te schaffen. Kon ik in ieder geval zeggen dat ik mijn best had gedaan als ik de auteur aan de lijn bij VV Warffum zou tegenkomen. Het boek lag goed zichtbaar uitgestald op de tafel met de betere boeken. Tweehonderddrieënzestig pagina's dik. Ook dat nog. Thuisgekomen legde ik het eerst maar eens op de stapel.
Pas de volgende dag, onze club speelde uit, sloeg ik het boek open en betrad de wereld van de internetjournalistiek, de prostitutie en de georganiseerde misdaad van de late jaren '10 van de 21e eeuw in Groningen en erboven. Slechts een pagina of vijf hield ik het vol me voor te houden niet van thrillers te houden. Daarna werd ik de modder van het spannende, ingenieus geconstrueerde en snel geschreven verhaal ingezogen om er pas tegen middernacht uit te worden bevrijd. Pagina 263. Punt.
Ik ben dus geen thrillerlezer en zeker geen thrillerrecensent. Ik moet dus oppassen dat ik de clou van het verhaal niet verklap, want ik gun iedereen hetzelfde leesplezier. Zelf voelde ik me in spannendste passages wel gerustgesteld doordat ik in de Ommelander Courant had gelezen dat Lupko een vervolgverhaal met dezelfde hoofdpersonen wilde schrijven. Bij James Bond heb je ook altijd het gevoel dat het wel mee zal vallen, omdat er nog een vervolg komt. Hoofdpersoon Ludde Menkema kreeg daardoor iets onsterfelijks, hoewel ik daar in zijn gevecht op leven en dood met een Poolse topterrorist op het Wad boven Noordpolderzijl zwaar aan twijfelde. Goed geschreven dus.
Extra leesplezier verschafte de Groningse entourage. Het boek gaat over modder, maar je voelt de klei. Een beetje noorderling kent elke weg die journalist Menkema, rechercheur De Geus of scheepsmagnaat Lemaire inslaat. De stad om te beginnen, maar ook de wijde omgeving: het Van Starkenborghkanaal, het Winschoterdiep, Noordpolderzijl, het Wad en Warffum. Je proeft de broodjes van bakker Bouwman, je ruikt de geiten op de Noordpolderweg en je geniet van het donkere, gure najaarsweer.
Tussen de regels door lees je de toekomst van onze omgeving, hoewel niet altijd realistisch: die kerncentrale komt niet in de Eemshaven, Lupko! Dat heb ik je al eens gezegd. Wel mooi te lezen dat FC Groningen weer internationaal speelt. Met Gerlofs als steunpilaar. Hopelijk breekt hij definitief door. Een transfer naar een grote club kan ook de kas van onze VV nog spekken.
Aan een volgende thriller ben ik nog niet begonnen. Ik verheug me wel op het vervolg op Moddergraf. Geen 007, maar 0595. Dit was zondermeer een sterk debuut, dat ik in één adem uitlas. Vanavond exporteer ik het. Mijn neef Hans in Drenthe weet wat hij vanavond voor zijn verjaardag krijgt, als hij dit voor die tijd leest.
Erik de Graaf (1 december 2006)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten