“Zo was ik vroeger ook”,
zei Myriam Roelandt uit Antwerpen vorige week toen ze met haar man Gie bij het
Kinderboekenhuis aankwam. Naast de voordeur van het museum annex bibliotheek
aan het Kerkpad in Winsum bewonderde ze de muurtekening van een lezend meisje. Lezen,
lezen en nog eens lezen, dat deed ook Myriam Roelandt in haar jeugd.
Tegenwoordig schrijft ze kinderboeken.
Een betere plek voor een
gesprek met een kinderboekenschrijfster dan het Kinderboekenhuis is nauwelijks denkbaar.
Tussen dertigduizend historische kinderboeken spraken we over lezen en
schrijven, over inspiratie en over het Hogeland. Vier jaar geleden kwamen Myriam
en Gie voor het eerst naar het noorden. Per ongeluk eigenlijk. Een verre reis
was geannuleerd en daarvoor in de plaats gingen ze naar Zuurdijk. “Waar zijn we
terechtgekomen”, vroegen ze elkaar in opperste verbazing. Een lange straat en
verre uitzichten, meer was het niet. Maar binnen een paar dagen waren ze smoorverliefd
op het Hogeland. Op de luchten, het licht, de dijken, de schapen, maar ook op de
rust en op de mensen. Voordat ze naar huis terugkeerden legden ze eerst hun
volgende bezoek vast. Later kochten ze een stacaravan in het Lauwersmeer en nu
zelfs een chalet aan het water.
Boven Lelystad begint altijd
het thuisgevoel, vertelde Gie. Bij Myriam begint dan de inspiratie te borrelen.
Onderweg bedenkt ze haar verhalen, die ze in Lauwersoog op papier zet. Al
integrerend op het Hogeland schreef ze tijdens een concert in de kerk van
Zuurdijk over een ondeugende kerstengel. Of in Houwerzijl over de
sprookjesthee, die een graaf in een prachtig kasteel van zijn sombere buien
afhielp. Na zijn wonderbaarlijke genezing maakten de graaf en de gravin het
ontstaan van het Theemuseum in Houwerzijl mogelijk. Ik wist dat niet, maar las
het in het sprookje. En dus is het waar. Het Hogeland is een inspirerende
omgeving, vindt Myriam. Zo, dan horen we het eens van een ander.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten