Jan Puma werd in 1937 in Dresden geboren. Zijn vader uit
Warffum, eveneens een Jan Puma, liep tijdens zijn militaire dienst in Assen een
meisje uit Dresden tegen het lijf. Rosalie Dorn was rond 1920 samen met haar
zus als dienstmeisje naar Nederland gekomen. Uit pure armoede. Na de Eerste
Wereldoorlog heerste een grote werkloosheid in Duitsland. Rosalie vond werk bij
het Warenhuis Postma in de Groningerstraat in Assen (zie foto hieronder).
Na een jaar of vijf keerde Rosalie terug naar Dresden,
maar Jan Puma kon haar niet vergeten. Uit liefde reisde hij haar achterna. De
banketbakker uit Warffum vond er werk bij een bouwbedrijf van een oom van
Rosalie. Door alle bureaucratie kon het stel pas in 1936 trouwen in Dresden.
Kort daarop werd hun zoon Jan geboren. Vader Puma kreeg een baan bij het spoor.
Eerst als Silberputzer en
slaapwagenconducteur van de Mitropa,
de slaap- en restauratiewagens van de Reichsbahn.
Later, toen de Mitropa in de oorlog behoorlijk inkromp, als stoker.
De Puma’s woonden in de Tweede Wereldoorlog net buiten het centrum van Dresden in
het stadsdeel Löbtau. Luchtalarm was aan de orde van de dag. Bij loos alarm
volgde er een Entwarnung. Vollalarm bij naderende geallieerde
vliegtuigen. Zoon Jan maakte in de nacht van 13 op 14 februari 1945 als achtjarige jongen het bombardement op Dresden mee. In twee aanvalsgolven legden Britse en Amerikaanse
vliegtuigen de stad in puin met vijfentwintigduizend doden als gevolg. Het bombardement
staat hem precies 69 jaar later nog helder voor de geest. Na de eerste aanvalsgolf
wilde vader Puma met vrouw en zoon naar oma, die een paar straten verder woonde.
Buiten zag hij een heldere hemel met lichtkogels. Ze hadden hun huizenblok nog
maar net verlaten toen een bom het pand met de grond gelijkmaakte. Boven het spoor zag Jan de ijzeren Falkenbrücke roodgloeiend van de hitte. Bij oma was
alles in orde. Dakloos betrok het gezin uiteindelijk een kamer in het huis van
een chef van moeder Puma. Daar bleven ze vier jaar wonen.
Na de Duitse capitulatie nam de Sovjetunie het gezag over
in het oosten van Duitsland. In oktober 1949 ontstond onder de strenge leiding
van Stalins Rusland de communistische Deutsche
Demokratische Republik, de DDR. Vader Puma kreeg een opleiding tot
metselaar. Zoon Jan leerde Russisch op de basisschool. In 1949 besloten de Puma’s
naar Warffum terug te keren. Het leven in het naoorlogse Dresden was geen pretje.
Armoe, schaarste en een hard regime van de sovjets. Bovendien had zoon Jan als nawee
van een bijna fatale difterie uit de oorlogsjaren een gehoorprobleem, dat in de
nieuwe socialistische maatschappij niet verholpen kon worden. In Nederland
gelukkig wel. Met een gehoorapparaat kon Jan naar de lagere school in Warffum.
Zonder Russische les. Hij sprak Gronings met een Duits accent. Niet zelden werd
hij voor mof uitgescholden.
Erik de Graaf
PS: Vorige zomer ontmoette ik Jan Puma. Hij bleek een
achterkleinzoon van de Warffumer kuiper en wagenmaker Gerrit Puma, die in 1879 een
achterkamer verhuurde aan de familie Postema. In november van dat jaar werd de vader
van Marten Toonder in Puma’s Kamer geboren (op bovenstaande foto staat Jan Puma met zijn
vrouw voor het huis van zijn overgrootvader).
1 opmerking:
Wij gingen wel met hen om. Ze hebben nog gewoond aan het Zuiderkerkpad, er was een deur die uitkwam precies tegenover de werkplaats van van der Bank schoenmaker. Later oefende Reinder Puma (toevallig) daar ook zijn ambt uit. Veel later zijn zij verhuisd naar Noorderstraat 4, achter timmerman Klaas Smit aan het pad dat oorspronkelijk liep naar slager Gerrit Bolhuis,later Harm Knipper. Wij woonden daar eerst tot ca 1956. Wij kregen toen een koopwoning aan de Juffer-Marthastraat.
Ik weet nog toen ze uit Duitsland kwamen dat ze in een vliegtuig, bestemd voor veetransport, overkwamen en dat het daarin vroor. De jonge Jan Puma kwam schreiend bij ons ,omdat ze zeiden dat hij doof was, want hij verstond dat op zijn Duits.
Vrouw Puma vertelde ook dat het verschrikkelijk was geweest na het bombardement, n.b. ná de capitulatie in opdracht van Churchill als represaille. Overal lijken op straat en wilde dieren uit een circus of zoo, liepen verwezen door de straten.
Jan jr. kon goed leren indertijd en werd instrumentmaker, als ik het wel heb..
Mooie reportage en foto .
M.vr.gr. Bert Medendorp
Een reactie posten