zaterdag 2 februari 2008

Die Linke en Udo Lindenberg

Vorige week is Die Linke doorgebroken als landelijke politieke partij in Duitsland. "Eindelijk weer een communistische partij in de parlementen in het westen van Duitsland", jubelde de laatste communistische DDR-premier Modrow na de verkiezingsoverwinningen in Hessen en Nedersachsen in de Bild Zeitung (voor wat het dus waard is!). De oude kameraden van de SED herkennen zich blijkbaar in Die Linke. Niet ten onrechte, want er zijn duidelijke lijnen te trekken naar de voormalige communistische partij van de DDR, de Sozialistische Einheitspartei Deutschland (SED).

De kameraden van Die Linke hebben het traditioneel moeilijk met het DDR-verleden. Dat leidt regelmatig tot zware discussies over dictatuur en Stasi. Soms leidt het ook tot vrij lachwekkende beslissingen, zoals onlangs in het (Oost)-Berlijnse stadsdeel Pankow. Vijfentwintig jaar geleden, op 2 februari 1983, kwam de single Sonderzug nach Pankow van de Hamburgse rocker Udo Lindenberg uit. Daarin beklaagt Lindenberg zich erover dat hij geen toestemming krijgt om in Oost-Berlijn, de hoofdstad van de DDR, op te treden. Aan het eind van het lied richt hij zich direct tot het Oost-Duitse opperhoofd Erich Honecker: "eigenlijk ben je ook een rocker, die af en toe stiekem een leren jack aantrekt en naar West-Duitse zenders luistert" (wat in de DDR officieel verboden was). De hit van Lindenberg werd uiteraard verboden in de DDR, maar groeide er desondanks uit tot een grote culthit. Het Berlijnse stadsdeel Pankow werd bovendien landelijk bekend.

Een aantal ondernemers in Pankow wilde het jubileum aangrijpen voor een groot feest in april van dit jaar. Er moest een tram als Sonderzug (een speciale trein) van de Potzdamer Plats naar Pankow rijden, liefst met Udo Lindenberg als machinist. De organisatoren vroegen het stadsdeelbestuur van Pankow om het initiatief te ondersteunen. Helaas bestond dat in meerderheid uit Die Linke en de sociaaldemocraten. Tot verbijstering van CDU en Grünen stemden die tegen het voorstel. Daarmee verhinderen de erfgenamen van de SED nu de "rehabilitatie" van Lindenberg in de DDR. Vroeger mocht zijn hit niet beluisterd worden van de SED. Nu werkt Die Linke niet mee aan zijn treinreis naar Pankow. Tragisch, komisch.

Luister en huiver: Udo Lindenberg, Sonderzug nach Pankow (1983).

Erik de Graaf

2 opmerkingen:

Harry Perton zei

Er is een a-politieke vertaling van dat lied gemaakt door wijlen Willem Duyn:
"'t Is lekker weer,
ik neem de eerste trein naar Zandvoort
Dat lijkt me geen gek idee,
een dagje Zandvoort aan zee"
>>>
http://www.youtube.com/watch?v=ZzPli_YgOdY

Groet,
Gelkinghe

Unknown zei

Op zoek naar informatie voor een paper over de manier waarop Die Linke met het DDR-verleden omgaat kom ik je website tegen. Mijn complimenten voor dit stukje, erg interessant!
Groet!