Vorige week kwam meneer Van den Berg weer aan de deur met de lidmaatschapskaarten van de ijsclub (opgericht in 1875). Vijf euro voor het hele gezin. Koopje, zelfs al heeft er in geen jaren ijs op onze dorpsijsbaan gelegen. Elk jaar voeren meneer Van den Berg en ik hetzelfde gesprek. Ik zet de ijzers maar weer in het vet, zeg ik dan, want als meneer Van den Berg met de lidmaatschapskaarten langs de deuren gaat begint voor mij de Warffumse winter. En dan hebben we het over de zachte winters van de laatste jaren en stellen we vast dat we al jaren geen rondjes meer hebben gedraaid op het weiland aan de Onderdendamsterweg. Laat staan dat we naar Baflo of verder konden schaatsen.
De jaarlijkse rondtocht van meneer Van den Berg met de lidmaatschapskaarten van de ijsvereniging is een ritueel zonder hoop op vorst geworden. Zelfs als de ganzen het niet meer nodig vinden om in de winter naar het zuiden te trekken zal ik elk jaar mijn lidmaatschapskaart voor het hele gezin in ontvangst blijven nemen.
Maar niet te pessimistisch. Werd vorige week niet de verwachting uitgesproken dat de Elfstedentocht eens in de achttien jaar kon worden verreden? Dan is ons baantje vast ook bevroren. “Zet het geld wel op een goede bank”, riep ik meneer Van den Berg nog na. Glimlachend draaide hij zich om: “Och, die IJslandse bank lijkt me wel passend”.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten