Mijn zoon is vandeweek met school in Keulen geweest. Veel lol, weinig geslapen. U kent dat wel. Vandaag heeft hij een gat in de dag geslapen. Daarna was hij urenlang niet vooruit te branden.
Voor zijn grote passie kwam hij gelukkig nog wel in beweging. De eerste zaterdagse balletles had hij verslapen, maar voor het tweede uur probeerde hij de trein van 13.33 uur naar Groningen nog te halen. OK, ik moest hem een paar keer tot spoed manen en ik vond het moment waarop hij eindelijk met grote snelheid naar Warffum CS fietste aan de late kant.
Een kwartier later kwam hij briesend thuis. Met treinkaartje, maar zonder treinreis. “Wat een klootzak, die machinist. We hadden in gebarentaal contact gehad. Hij wist dat ik nog een kaartje moest kopen, maar op het moment dat ik wilde instappen gaf hij gas”. Tja, ik probeerde mijn zoon nog te zeggen dat hij het eerder van huis had moeten vertrekken, maar ik begreep zijn woede. Zulke gevallen staan niet op zichzelf. Ik hoor ze vaker. Te vaak, Arriva!
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten