“Weet u wel dat deze man een beroemde Franse regisseur was”, vroeg een Fransman me toen ik van de week op de begraafplaats van Montmartre in Parijs per ongeluk aan het graf van de Franse regisseur Francois Truffaut (1932-1984) stond.
“Ja, dat weet ik”, antwoordde ik de man.
“Hoe kan het dat hier geen verse bloemen liggen, terwijl het graf van Dalida bezaaid ligt met bloemen?”
De man was oprecht onthutst en keek alsof de Franse Cultuur (met grote C) nu definitief ten onder was gegaan. Uit nieuwsgierigheid liep ik nog even naar de tot op de dag van vandaag razend populaire Frans-Egyptische zangeres en actrice. Gelukkig was ze niet. Drie van haar minnaars pleegden zelfmoord. Ze leed onder een oogafwijking. Op 3 mei 1987 pleegde ze zelf ook zelfmoord. Maar vergeten werd ze nooit, getuigde de bloemenhulde op haar drieëntwintigste sterfdag. Daar kan een beroemde regisseur blijkbaar niet tegenop.
Erik de Graaf
1 opmerking:
Ach, Imca Marina krijgt vast ook meer bloemen op haar graf dan Bert Haanstra. Zeker als ze na veel in de bladen breed uitgemeten drama hetzelfde zou doen als die Dalida.
Een reactie posten