Op de weg naar Europese glorie in het seizoen 1969-1970 rekende Feyenoord in de tweede ronde af met Europacuphouder AC Milan. In de volgende rondes moesten de Rotterdammers het in het heetst van de Koude Oorlog tegen het halve Warschau Pact opnemen. Eerst was in maart 1970 de Oost-Duitse legerclub Vorwärts Berlin tegenstander in de kwartfinale. Later zouden de soldaten van Legia Warschau in de halve finale volgden.
Eerst was Vorwärts dus aan de beurt. Voor 4 maart 1970 stond de eerste wedstrijd gepland. Het veld in het immense Walter-Ulbricht-Stadion, genoemd naar de toenmalige communistische partijleider, was echter door een maandenlange vorstperiode veranderd in een ijspiste. Honderden Oost-Duitse militairen deden hun uiterste best de wedstrijd door te laten gaan. De wedstrijd moest doorgaan. Afgelasting zou de rest van het seizoen van Vorwärts in de war schoppen. Bovendien wilden de Oost-Duitsers de 12.000 meegereisde Nederlanders niet teleurstellen. “Ze kunnen toch niet voor niets die reis en die kosten hebben gemaakt”, dachten de Oost-Duitsers met socialistische solidariteit aan de Rotterdamse fans. Maar Wim van Hanegem achtte het veld hooguit geschikt voor een schaatskampioenschap. Trainer Ernst Happel bezag het van een andere kant: “Er kan best op gespeeld worden. Alleen moet het juiste schoeisel voor zo’n veld nog worden uitgevonden”.
Voor Happel was Vorwärts Berlin tot aan de aftrap op 4 maart 1970 een raadsel. Hij had de legerclub door alle afgelastingen niet vantevoren kunnen bekijken, maar als je Rode Ster Belgrado in de tweede ronde uitschakelt kon je volgens de Oostenrijker alleen maar over een elftal met klasse beschikken. Coen Moulijn werd op eigen verzoek buiten de ploeg gelaten, omdat hij op Walter Ulbrichts ijsvlakte toch niet uit de voeten had gekund. Bovendien had hij de Oost-Berlijnse publiekslieveling, de rechtsback Otto Frässdorf, moeten afstoppen. Het leek Happel tactisch beter om Theo van Duivenbode bij Frässdorf te zetten.
In de eerste helft speelde Feyenoord uiterst zorgvuldig en degelijk, volgens de krant van de dag erna. Het enige gevaar kwam van doelman Treytel, die een paar keer zwak ingreep bij hoge ballen. Zonder fatale gevolgen, zodat de rust met 0-0 werd bereikt. Na de rust begon Feyenoord te uitbundig op het onbespeelbare veld. Het eerste kwartier was voor de Rotterdammers, maar daarna namen de Ossies het heft in handen. Volgens Feyenoord-historicus Phida Wolff in Topclub Feyenoord deel 2 speelden de Oost-Duitsers alleraardigst voetbal op het moeilijk bespeelbare veld. Door Piepenburg kwam Vorwärts met geluk op een 1-0 voorsprong. Kort daarna kreeg Piet Romeijn een rode kaart, nadat hij diezelfde Piepenburg een stomp in de maag had gegeven. Niet te rechtvaardigen, volgens Phida Wolff, “ook al bleek reeds lang dat Piepenburg geen gemakkelijke knaap was”.
Trainer Fritz Belger van Vorwärts had een sterke tegenstander gezien, hoewel hij de heren Laseroms en Van Hanegem een beetje gemeen vond. Ook de partijkrant Neues Deutschland vond de Feyenoorders overdreven hard. Ondanks de 1-0 nederlaag reisde Feyenoord tevreden terug naar Nederland. Och, vergoeilijkte Van Hanegem: “thuis winnen we met 2-0. En dat is voldoende”.
(wordt vervolgd)
Erik de Graaf
6 opmerkingen:
Ik ben bij die wedstrijd in Oost-Berlijn aanwezig geweest, maar ik geloof nooit dat er 12.000 Rotterdammers aanwezig waren. Het was wel druk met Nederlanders aan de zonegrens (diezelfde dag moest Ajax ook uit tegen Carl-Zeiss Jena), maar zoveel? Bij die wedstrijd waren er in totaal 19.300 toeschouwers, en in mijn herinnering was meer dan de helft daarvan in uniform (Vopo's en Volksarmee).
Ik heb net over die wedstrijd een 'reisverslag' geschreven dat binnenkort op de site van de Feyenoord Supporters Vereniging zal komen te staan. En op de foto's die ik van het 'uitvak' heb gemaakt, tel ik hooguit 200 Feyenoordsupporters.
Nard Loonen
ljml46@gmail.com
Beste Nard,
grappig dat de DDR-autoriteiten 12.000 Nederlandse supporters opgaven als rechtvaardiging voor het doorgaan van de wedstrijd. Volgens Phida Wolff in Topclub Feyenoord waren er in totaal 30.000toeschouwers in het Walter Ulbricht Stadion. Waarschijnlijk zitten jouw schattingen er dichterbij. Ik ben erg benieuwd naar je ervaringen rond en tijdens de wedstrijd. Het moet een naargeestig schouwspel zijn geweest.
Grappig ook dat Feyenoord- en Ajax-supporters elkaar onderweg naar Oost-Berlijn en Jena aan het IJzeren Gordijn tegenkwamen. Aan zo'n ontmoeting tussen de mijnenvelden zou je tegenwoordig niet moeten denken.
Erik
Leuk om te lezen dat je bij Vorwarts Belin tegen Feijenoord was, ik was er namelijk ook met een vriend met mijn VWbusje, ik er mij niet veel meer van herinneren alleen dat ijskoud was, onderweg passeerde ons een Citroen DS met een Feijenoord vlag op de motorkap en die reed vlak erna tegen een boos, de weg was spiegelglad. levensgevaarlijk eigenlijk, dat is het enigste wat ik mij kan herinneren, bij de return thuis ben ik ook geweest,de oostduitse stempels heb ik nog, groet van Haha1946amsterdam
Ook ik was daar in het stadion der Weltjugend. De avond ervoor vertrok vanaf rotterdam C.S. een speciale supporterstrein, die ons rechtstreeks naar het ostbahnhof in Ooostberlijn bracht.
sMorgens maakten we een busexcursie door Oost-Berlijn en zagen de vele ruines van kerken etc. die daar nog stonden van na de 2e W.O. In de trein verplicht 10 Westmarken wisselen voor 10 Ostmarken. Voor de wedtrijd nog tegen de Muur geplast. Op de terugweg geslapen bovenin het bagagerek
6 Januari 2020
Mijn uitgebreide verslag van die reis en die wedstrijd staat op http://nardloonen.nl/2012/11/16/1-0-elend-und-heimweh/.
En kijk voor o.a. deze wedstrijd ook op zondag 2 februari 2020 naar Andere Tijden Sport op NPO1.
Prachtig verhaal, is was 7 jaar. En zag het op tv. Wat ik me het meest bijbleef was de rode kaart voor Romeijn. Afgezien van het het veld, of althans wat er voor door zou moeten gaan. Ik ging toen net naar ADO, en dat was toen nog geen straf. Het liep allemaal prachtig af voor Feyenoord. En herinner me nog als de dag van gisteren de kopbal van Israel tegen Celtic, voor de rest staat met niet zo veel meer bij van die wedstrijd. Alleen wel dat mijn vader stond te springen in de huiskamer na de 2-1 van Kindvall. Terwijl we helemaal niets met Feyenoord hadden. Maar het was volkomen logisch dat je je juichte voor een Nederlandse club.
Hoe dan ook: Feyenoord had als allereerste club ook de EC gewonnen. Eeuwige roem.
Prachtig verhaal zeg. Heb er van genoten.
Een reactie posten