We zijn eergisteren naar Lukovo gelokt doordat er op onze kaart van Kroatië een camping aangegeven staat. “Nee, die is er al bijna twintig jaar niet meer”, vertelde de eigenaar van het enige restaurant in het dorp. “Hier kun je alleen appartementen huren”.Vroeger was er dus wel een camping in Lukovo. Vlak achter de plek aan de haven waar ik nu dagelijks verse broodjes koop bij de bestelwagen van de bakker staat nog steeds het blauwe receptiegebouwtje. Het metalen dak is verbogen, de dikke ruiten zijn gedeeltelijk gebroken, maar tot mijn verbazing ligt tussen de oude Joegoslavische folders nog een complete campingadministratie van 1980 tot eind augustus 1991. Het is alsof de beheerder in de chaos van de beginnende oorlog van de ene op de andere dag besloot te vertrekken. De Duitser Josef Bitterman was op 28 augustus 1991 de laatst vertrekkende buitenlandse gast. Overigens pas de dertigste van dat jaar, de Balkan was indertijd niet erg in trek als toeristenbestemming.
In het grote campingboek werden alle buitenlandse campinggasten opgenomen. Veel Duitsers, Oostenrijkers en Italianen, maar hier en daar ook Nederlanders (uit Nizozemska). Van 20 tot 28 augustus 1985 verbleef bijvoorbeeld de Nederlandse Julia Kemperman (paspoortnummer T-939261) op de camping van Lukovo. Vermoedelijk samen met haar Duitse vriend Andreas Greiner, hoewel het natuurlijk ook toeval kan zijn dat zij als enige twee campinggasten op dezelfde dag aankwamen en vertrokken. Julia en Andreas herinneren zich ongetwijfeld nog het Oostenrijkse gezin Steiner, die in dezelfde tijd met hun drie kleine kinderen in Lukovo kampeerden.
Het is bizar hoe de administratie in 1991 door de campingbeheerder is achtergelaten. Zo mogelijk nog wonderlijker is dat ze al die jaren in de receptija is blijven liggen. Ik beschouw het maar als een bijzonder oorlogsmonument.
Erik de Graaf
Lukovo, 8 juli 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten