“Deutschland, Deutschland”, scandeerden de leerlingen toen ik vanochtend lokaal A017 binnenliep. En dit keer zonder “alles ist vorbei”. Het is grappig dat je als leraar Duits tijdens voetbalkampioenschappen wordt geassocieerd met de prestaties van de Mannschaft. “Mannschaft is vrouwelijk, meneer, want het eindigt op –schaft”.
En de houding ten opzichte van Duitsland is opvallend positief. Dat is een trend die de laatste jaren doorzet, heb ik het idee. OK, over de niet toegekende 2-2 waren mijn leerlingen niet te spreken, maar de overwinning was terecht. Duitsland speelde goed en leuk, vonden ze. Voor we aan het proefwerk begonnen legde ik nog eens de link tussen het onterecht toegekende doelpunt van Geoff Hurst in 1966 en het onterecht afgekeurde van gisteren.
Die Mannschaft is tegenwoordig goede reclame voor Duitsland en misschien ook wel voor het vak Duits. Tien jaar geleden leek dat nog onvoorstelbaar. Het Duitse betonvoetbal van toen kon op weinig sympathie rekenen, waarop de associaties met Duits verleden gemakkelijk opgeld deden. Dat lijkt even over. Gelukkig maar.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten