Soms lijkt het alsof het voor sommige politici gaat om wie door de meeste beveiligers wordt omringd en niet meer om het aantal kamerzetels. Permanente beveiliging van politici is de laatste jaren helaas een blijvend fenomeen geworden. Volledig terecht wordt bescherming geboden aan politici die aan bedreigingen blootstaan.
Als er een reëel veiligheidsrisico is moet er beveiligd worden. Het is ook logisch dat het dreigingsniveau af en toe tegen het licht wordt gehouden. De risicoanalyse moet dan wel in stilte door het beveiligde “object” worden geaccepteerd of afgewezen. Door het luide protest tegen het terugschroeven van haar beveiliging heeft Rita Verdonk haar eigen risico verhoogd.
Over reële risico’s voor Verdonk kan ik niet oordelen. Veiligheid blijft altijd voor een deel een gevoelskwestie. Dat geldt voor mensen die niet graag een donkere straat op gaan, maar ook voor politici op campagne. En dat veiligheidsgevoel komt niet altijd overeen met de risicoanalyse. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat sommige politici het interessanter vinden hun publiek zwaar beveiligd toe te spreken dan zonder uniformen in de buurt.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten