Om niet weer naar dezelfde reclames te hoeven kijken zapte mijn zoon gisteravond in de rust langs de diverse zenders. Op Veronica werd een sfeerimpressie gegeven. Honderdduizend of misschien wel meer Nederlandse supporters in Basel.Het was heet. Dertig graden. De Basler Feuerwehr spoot de massa oranjehemden van tijd tot tijd wat koelte toe. Een reporter probeerde wat diepte-interviews uit. “En Jan van Halst. Wat is het mooiste lied dat je gehoord hebt?” De analyticus keek schuin en antwoordde dat dat niet voor televisie geschikt was. Een meisje op een muurtje keek met een geile lach in de camera en spreidde kort haar benen. “Daar moet een piemel in!”, zong een groot oranje koor op de wijs waarop vroeger naar Rome werd gegaan.
Het werd niet minder heet in Basel. Waaghalzen sprongen vanaf een vijftien meter hoge brug in de koele Rijn. “Lijkt mij eng”, zei ik nog vlak voordat Veronica de stemming verhoogde door zelf een “hoogstaand” lied onder de beelden te zetten: “wie niet springt, die is een homofiel”. Walgelijk.
Na de rust walsten de Russen met vlijmscherp voetbal over Oranje heen, zodat we dit soort verbaal oranjegeweld niet meer hoeven aan te horen. De Russen zullen ook wel gekke liedjes hebben, maar die versta ik tenminste niet.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten