Bankenbosch

Gedetineerden en gevangenispersoneel voeren gezamenlijk actie tegen de sluiting van de Penitentiaire Inrichting Bankenbosch in 2012. De vorige ontslagronde is nog niet achter de rug en nu krijgen we dit weer, las ik vanochtend in de krant. Ontslagrondes zullen overigens meer de zorg van de cipiers dan van de boeven zijn.

Bankenbosch staat bekend als een unieke inrichting in de Drentse bossen. In een brief van de gedetineerdencommissie, die gisteren in het Dagblad van het Noorden stond, staat dat het op het eerste gezicht op een vakantiekamp lijkt, maar dat die schijn toch bedriegt. Onder strenge voorwaarden wordt op menselijke wijze aan een terugkeer in de samenleving gewerkt. “Bankenbosch geeft eigenwaarde”, stond boven de protestbrief aan staatssecretaris Albayrak.

In september 1948 werd Bankenbosch geopend om het cellentekort op te lossen, dat werd veroorzaakt door een enorme stroom aan Indonesiëweigeraars. Bankenbosch was vanaf het begin een open inrichting met bouwland, vee en werkplaatsen voor de productie van kleding, meubelen en brood. Het werk was gevarieerd en de weigeraars hadden veel mogelijkheden voor gemeenschappelijke activiteiten. Vorig jaar beschreef ik al enkele goede en en slechte herinneringen van de toenmalige bewoners van het kamp.

Het karakter van Bankenbosch is misschien niet zo veranderd, denk ik als ik de verhalen van de gedetineerden van toen en nu lees. Het uiterlijk wel, zoals te zien is op de tekening van Indonesiëweigeraar Bill Goddijn uit 1949 (hierboven) en een eigen foto van 2006 (hieronder).

Erik de Graaf