Op 30 november 1998 haalde ik mijn rijbewijs. Op veertigjarige leeftijd. “Het is goed voor het milieu als iedereen pas op mijn leeftijd gaat autorijden”, probeerde ik mezelf te rechtvaardigen. Sinds die “heuglijke” dag heb ik slechts één keer, in 1999, een bekeuring thuisbezorgd gekregen. Voor een paar kilometer te hard op de Afsluitdijk (nota bene!).
Vandaag ontving ik mijn tweede bekeuring. Uit Duitsland. Op de terugweg uit Berlijn heb ik op 25 februari blijkbaar te hard gereden op de Autobahn bij het Dreieck Wittstock/Dosse. Om precies te zijn: op de BAB 24 op kilometer 172,985. Waar ik 100 mocht heb ik (nach Toleranzabzug) 110 km/h geraasd. “Ich verwarne Sie hiermit mit einem Verwarnungsgeld von 10 EUR”, schreef de mevrouw van de Zentrale Buβgeldstelle.
Het aardige van een Duitse bekeuring is dat het bewijsmateriaal onmiddellijk meegeleverd wordt. Met een speciale gebruikersnaam en password kun je op de site van de politie in Brandenburg lezen wat je waar verkeerd hebt gedaan. Bovendien kun je drie foto’s van het delict bekijken. Helaas sta ik er niet zo leuk op. Sloeg ik net de maat van de muziek? Of had ik net in mijn neus gepeuterd? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik de volgende keer op de BAB 24, vlak voor kilometerpaal 173 richting Hamburg, wat vriendelijker naar de camera zal lachen.
Erik de Graaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten