Warffum Alert versus NAM - the continuing story

Op 1 december 2020 reisde Warffum Alert naar Den Haag voor een zitting van de Raad van State over de NAM-locatie in Warffum. De NAM was het er niet mee eens dat de Rechtbank in Groningen in 2019 de Omgevingsvergunning had vernietigd. Volgens de rechter hadden onze nationale aardgaspeurders verzuimd om de milieugevolgen in beeld te brengen in een Milieueffectrapportage. Precies zoals Warffum Alert had betoogd.

De NAM ging in hoger beroep bij de Raad van State. En omdat we er dan toch ook naartoe moesten besloten we onze afgewezen eis over het verouderde Winningsplan aan de Raad van State voor te leggen. De gaswinning uit het Warffumerveld moet zo snel mogelijk worden gestaakt, vond Warffum Alert, alleen al omdat dat Winningsplan uit 2005 volstrekt achterhaald is.

Coronaproof brachten zowel de NAM als Warffum Alert in december 2020 hun punten daar nog eens naar voren. Binnen zes weken konden we uitslag verwachten, werd aan het slot van de zitting beloofd.

NAM trekt hoger beroep in 

In het afgelopen halve jaar ontving Warffum Alert driemaal bericht uit Den Haag dat de termijn voor de uitslag met zes weken werd verlengd. Begin mei kwam het bericht dat de NAM haar beroep had ingetrokken. Hierdoor blijft de uitspraak van de rechtbank staan dat de Omgevingsvergunning ten onrechte is verleend.

Daarmee had Warffum Alert deze zaak definitief gewonnen. Zonder er overigens iets mee op te schieten, want de NAM trok haar hoger beroep niet voor niets in. De situatie op de NAM-locatie in Warffum is inmiddels flink veranderd. Eind vorig jaar maakte de NAM bekend dat ze de locatie wil “decomplexen”. Dat betekent dat een groot deel van de locatie wordt ontmanteld. De opslagtanks, een drooginstallatie en de fakkel zullen worden verwijderd, maar de gaswinning vanuit het Warffumerveld wordt voortgezet. Het gewonnen gas gaat voortaan via een ondergrondse transportleiding naar de NAM-locatie in Grijpskerk. Daarvoor moest weer een nieuwe Omgevingsvergunning worden aangevraagd. Opvallend was dat de NAM aangaf daarvoor vrijwillig een Milieueffectrapportage wilde doen. Dat traject is inmiddels doorlopen. De NAM kan door met een nieuwe Omgevingsvergunning.

Nieuwe rechtszaak

Warffum Alert besloot ook haar hoger beroep bij de Raad van State in te trekken. Ten eerste omdat we dan een Omgevingsvergunning bestreden die al van tafel was. Ons doel was om het verouderde Winningsplan onderuit te halen. We waren ons ervan bewust dat deze procedure over de Omgevingsvergunning daarvoor niet de juiste was. Ondertussen zijn wel in een nieuwe juridische procedure geraakt, die wel alleen over het Winningsplan gaat. Eind 2019 verzochten we minister Wiebes om de gaswinning uit het Warffumerveld te stoppen op basis van het sterk verouderde Winningsplan uit 2005, de veranderde omstandigheden (sinds de beving van Huizinge) en voortschrijdend inzicht. De minister wees dat verzoek af, omdat hij geen risico’s zag die de intrekking van zijn instemming met het oude Winningsplan rechtvaardigden. Na een bezwaar op die afwijzing bleef de minister bij dat standpunt. In september 2020 dienden we daartegen een beroepschrift in.

Op donderdag 10 juni 2021 dient die nieuwe zaak voor de meervoudige kamer bij de Rechtbank in Groningen. Het aardige is dat Warffum Alert daarmee toch op het gewenste juridische spoor van het Winningsplan terecht is gekomen. Warffum Alert blijft zich inzetten voor het stopzetten van de gaswinning uit het Warffumerveld.

Erik de Graaf

PS: de foto toont de NAM-locatie vanaf de Middendijk. De donkere wolken beschouwen we maar als symbolisch voor de NAM.

Zoektocht naar het lot van twee onderduikers uit Spijk

In januari 1944 werden Theo Roodvoets en Tjark Kremer opgepakt door de Duitsers. Roodvoets zat ondergedoken in de molen van Spijk. Kremer een paar straten verder boven de houtopslag van het timmerbedrijf van zijn ouders. Beiden wilden niet voor de Arbeitsdienst naar Duitsland. Een week na hun arrestatie werden ze alsnog op de trein gezet. Ik schreef er vorige week een artikel over in het Dagblad van het Noorden. Hier een fragment:  

Eindpunt van de reis was een werkkamp in Bremen-Farge. Daar werden “arbeidskrachten, die werk weigeren of de arbeidsmoraal verlagen” (zo noemde SS-chef Himmler hen) in acht weken heropgevoed. De dwangarbeiders werkten op een werf voor onderzeeboten aan de Weser. Het zware werk eiste veel slachtoffers. Ze stierven door uitputting of door ziektes, slechte verzorging en honger. Anderen werden mishandeld of grofweg vermoord. Theo Roodvoets en Tjark Kremer hielden de “heropvoeding” geen acht weken vol. Roodvoets stierf op 23 februari 1944. Kremer vijf dagen later.

Het bericht van Kremers dood bereikte Spijk snel. Het slechte nieuws stond op een afgescheurde bladzijde uit een agenda van 1944: Tjark Kremer was op 28 februari overleden en werd de volgende dag begraven. De schok in Huize Kremer was groot, het verdriet enorm. Twee dagen later stond er een rouwadvertentie in het Nieuwsblad van het Noorden. “Hiermee geven wij kennis van het overlijden van onzen lieven Zoon en Broer TJARK KREMER in den jeugdige leeftijd van 22 jaren.” Het waren bedekte termen: niets over Bremen of over een werkkamp.

Duidelijker konden ze het pas na de oorlog verwoorden. In een advertentie in de Nieuwe Provinciale Groninger Courant werd in augustus 1945 gevraagd wie inlichtingen kon verschaffen omtrent Tjark Kremer: “Op 1 Maart ’44 telefonisch bericht ontvangen dat hij door de Gestapo te Bremen is afgemaakt. R.C. Kremer, F323, Spijk”.

Anders dan de Kremers verkeerde de familie Roodvoets nog jarenlang in onzekerheid. Pas in 1947 ontving zijn broer Adri het bericht, dat zijn broer op 23 februari 1944 bij Bremen was overleden. Vijf dagen later was zijn begrafenis in Bremen-Aumund. Acht jaar na zijn dood kreeg hij een nieuwe rustplaats op de Nederlandse Erebegraafplaats in Loenen.

Erik de Graaf

PS: in het Dagblad van het Noorden kunt u lezen wat aan de arrestatie voorafging en wat na de dood van Roodvoets en Kremer volgde (als u de paywall kunt omzeilen). Meer info kunt u vinden bij Spurensuche.