Op volle kracht vooruit door de ruit

“Een uitzonderlijke situatie.” Zo noemt de politie het ongeluk van een 86-jarige man, die vanochtend met zijn scootmobiel het raam uitreed. Het is nog onduidelijk of hij de lift in wilde of dat hij er net uit kwam. Trieste zaak. Ik kan me goed inleven. Ik had even een déjà vu.

In de barre winter van 1963 kreeg ik een mooie rode skelter met een grote nummer 3 voor mijn verjaardag. Maandenlang kon ik er alleen binnenshuis mee rijden. En soms over de galerij van onze Vlaardingse jaren-zestig-flat. Altijd met de handrem erop, want de buren mochten er geen last van krijgen, vond mijn moeder. Buiten was het te koud voor een jongen van vijf op een skelter. En de sneeuw wilde maar niet wijken. De galerij van de tweede woonlaag was smal. Op mijn linkerhand is nog altijd een litteken zichtbaar, dat ontstond toen die bekneld raakte tussen mijn skelter en de spijltjes van de balustrade.

Pas in maart kon ik eindelijk op mijn skelter de wijde wereld in. Onder begeleiding van mijn vader reed ik onze woning uit. Twintig meter over de galerij naar het trappenhuis. Om daar achteruit de lift in te steken. Van de tweede verdieping moest ik naar de begane grond. De adrenaline schoot door mijn vijfjarige lijf. Beneden aangekomen opende mijn vader de liftdeur. Op volle kracht stoof ik naar voren. Helaas dwars door een draadglazen ruit in de centrale hal van het flatgebouw. Mijn vader kon er wel om lachen. De huismeester vond het niet leuk. De bestuurder bleef ongedeerd, de skelter had alleen wat lakschade. Hopelijk komt de 86-jarige man er ook goed vanaf.

Er is nog een oude foto van die verjaardag uit 1963. Trots zit ik op mijn nieuwe skelter, de benen nonchalant over elkaar geslagen. Naast me de "camion", die ik van mijn buurmeisje Isabelle Rademakers had gekregen. Ze had een Franse moeder en een beroemde oom, maar wist niet dat een “camion” een vrachtwagen was.

Erik de Graaf