Vier gemeenten worden één
in januari 2019. Het wordt een uitgestrekte gemeente, Het Hogeland. Van
Lauwersoog tot Eemshaven tou en van het Wad tot bijna in de stad. En dan hebben
we het nog niet eens over de overzeese gebiedsdelen Rottumeroog en
Rottumerplaat. In het diepe zuiden van Het Hogeland is het vanaf de laatste
woning van Zuidwolde nog geen honderd meter tot aan de Groninger stadswijk
Beijum. Ik vroeg me weleens af wat de bewoners van Zuidwolde ervan vinden dat
ze voortaan helemaal naar Uithuizen moeten om in te spreken op een
gemeenteraadsvergadering, als ze daar tenminste reden toe zien. Zijn ze geen
halve Stadjers? Is aansluiting bij de stad niet veel eenvoudiger?
Ik parkeerde mijn fiets
tegen het dorpshuis en maakte een ommetje door het dorp. Op de hoek van de
Koolstraat ontmoette ik de “Boeskoolboer”, het in brons gegoten symbool voor het
agrarische karakter van Zuidwolde. Voorovergebogen raapte hij een reusachtige
witte “boeskool” van de zware kleigrond. Zuidwolde was Boeskooldorp en de
bewoners werden lang beschimpt als zuurkoolvreters. De witte kolen uit
Zuidwolde (maar ook veel andere koolsoorten) werden verkocht op de markt in Groningen,
verwerkt in de zuurkoolfabrieken in Bedum en voor de “Sauerkraut” geëxporteerd
naar Duitsland. Bovendien kwam je de winter goed door met boeskolen. Ze konden lang
worden bewaard. Boeskool was tot aan de jaren zeventig de kurk waar de
Zuidwolder economie op dreef.
Aan het Boterdiep
Westzijde kwam ik ter hoogte van de middeleeuwse kerk in gesprek met een man op
een fiets. Hij woonde zijn leven lang al in Zuidwolde, vertelde hij.
Aansluiting bij Het Hogeland vond hij geen enkel probleem. Alles beter dan bij
de stad. Jaren geleden was er de angst dat Zuidwolde door Groningen zou worden
opgeslokt, maar de uitbreiding van Beijum stagneerde volgens hem net op tijd. Zuidwolde
was platteland, vond hij. Een bron is geen bron, dus sprak ik nog wat mensen
aan op de Beijumerweg en bij de woonboten langs het Boterdiep. Er bleef geen
twijfel over. Dit was platteland. Hier werd niet de Groninger Gezinsbode
bezorgd, maar de Ommelander Courant.
Erik de Graaf
Otto Kalkhoven fotografeerde
een zuurkooltafereel. Lees ook de andere afleveringen in de serie Op verkenning door Het Hogeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten